Blog

Op 8 juni ben ik na de lunch begonnen aan een kort uitstapje, met als doel de Veenluzernevlinder in Zuid-Duitsland op de foto te zetten. Voor ik de grens over ging ben ik eerst een paar uur op zoek geweest naar de Grote weerschijnvlinder – Apatura iris.

Het was deze middag redelijk bewolkt, maar heel af en toe wist de zon toch even door  te breken. Toen de zon na een uur zoeken even goed door kwam, zweef de eerste Weerschijnvlinder naar beneden om op het pad te gaan zitten drinken. Redelijk makkelijk kon ik uiteindelijk een drietal van deze vlinders vinden en op de foto zetten. uiteindelijk zijn dit denk ik de beste foto’s geworden van de hele trip…

Grote weerschijnvlinder – Apatura iris

Uiteindelijk trok de lucht weer dicht en werd het echt wat frisser waardoor de vlinders weer verdwenen en ik mijn reis weer voor kon zetten. Mijn volgende stop was de Eifel met de bedoeling om de Steppeparelmoervlinder – Melitaea aurelia te vinden. Eenmaal aangekomen op de plek van bestemming is de zon al bijna onder. Toch kan ik zonder moeite de eerste 10 exemplaren redelijk makkelijk vinden en ook maak ik vast wat foto’s.

Als het echt te donker wordt, is het tijd voor wat eten en het vinden van een slaap plek. Vooral dat laatste ging niet echt goed, en uiteindelijk parkeer ik mijn auto ergens op een bos pad waar ik in m’n eentje probeer te slapen.

Na een wat gebroken nacht rij ik in het donker al weer naar de parelmoervlindertjes. Het is zwaar bewolkt, en het ziet er niet naar uit dat het weer veel beter gaat worden vandaag. Wanneer er voldoende licht is zet ik een handje vol vlinders op de foto, en niet al te veel later rij ik weer verder richting het zuiden van Duitsland

Steppeparelmoervlinder – Melitaea aurelia

De reis verloopt voorspoedig en aan het eind van de middag ga ik vast even op zoek naar Pimpernelblauwtjes die ook in dit gebied moeten voorkomen. Na een prachtige wandeling, vind ik stapels Wourparelmoervlinders en ook verschillende Donkere en gewone Pimpernelblauwtjes tegen. Het begint al wat donker te worden dus ik onthoud de plekken waar de meeste vlinders zitten om hier de volgende ochtend eerst naar toe te gaan. Dan ga op zoek naar een plek om te slapen. Omdat ik al wat gaar ben van de vorige nacht probeer ik een hotel te vinden, maar vanwege een bruiloft is het meeste in de directe omgeving vol en beland ik weer in mijn auto. En alsof dat nog niet erg genoeg is, begint het ook nog te regenen. Toch val ik even in slaap, maar rond een uur of 01:00 schrik ik wakker van een klap onweer, en het ondertussen echt noodweer te zijn.

Na weer een nacht amper geslapen te hebben loop is ’s ochtends weer richting de vlinders. Zoals verwacht na dit weer is er eigenlijk niks meer te vinden, maar gelukkig is het wel mooi opgeklaard. Na lang zoeken weet ik toch wat vlinders te vinden, en precies op het goede moment vind ik het eerste Donkere pimpernelblauwtje.

Donker pimpernelblauwtje – Maculinea nausithous

Een kwartiertje later is het al weer aardig warm en begint er van alles uit te gras te kruipen en weer vrolijk rond te vliegen. Tot mijn verbazing komt er vlak naast me een Veenhooibeestje op een Pimpernel bloempje zitten en voor het eerst kan ik hier ook eens rustig een foto van maken. Niet een prachtige plaat, maar wel een mooi scherpe foto van een lastig te fotograferen vlindertje.

Veenhooibeestje – Coenonympha tullia

De rest van de dag loop door het gebied te zoeken. Op een bepaald stuk vind ik uiteindelijk nog een stuk of 3 Veenluzernevlinders, maar deze blijven non-stop vliegen. Eerst twijfel ik nog of ik de volgende dag terug zal komen om te zien of deze vlinders slapend te vinden zijn, maar omdat die kans zo klein is ga ik het einde van de dag langzamerhand weer richting Nederland. Her en der stop ik nog wel eens en maak nog een paar prut foto’s, maar meer kon ik er helaas niet van maken.

Uiteindelijk weer mooi op tijd thuis.

Begin mei zijn we met het hele gezin een weekendje naar de Belgische Ardennen geweest met de tent. Het weer was lekker en de kinderen hadden vrij, dus was dat een prima reden om even op stap te gaan. Wat vlinders betreft is het dan toch nog wat aan de vroege kant, maar dit jaar waren de Blauwe vuurvlinders ook erg vroeg en dus heb ik zoals bijna elk jaar weer een poging gewaagd. Dit keer ben ik wat minder enthousiast over het resultaat, maar het is altijd schitterend om deze vlindertjes om je heen te zien vliegen.

Blauwe vuurvlinder – Lycaena helle

Een weekje later ben ik op de Veluwe op zoek geweest naar de Bruine vuurvlinder. Ook een schitterend vlindertje waar ik al lange tijd geen goede foto van had gemaakt. Gelukkig lukte het een mooi vers vrouwtje te vinden waar ik in eerste instantie foto’s van maakte met de vleugels gesloten. Toen toch maar besloten om te wachten tot de vleugels open zouden gaan. Zoals we vaker vloog het vlindertje weg voor de foto gemaakt was, maar vanwege de temperatuur was het beestje prima te volgen. Al snel belande ze op een sprietje en ging uitgebreid zitten opwarmen in het eerste zon licht. Wat mij betreft een heerlijk plaatje, met mooie warme kleuren.

Bruine vuurvlinder – Lycaena tityrus

Begin april ben ik samen met mijn schoonvader een lang weekend richting noord Spanje gereden. Heel graag wilde ik wat betere foto’s maken van het Groen Marmerwitje – Euchloebazae en het Aardbeiboomgroentje – Callophrys avis. Het Groen Marmerwitje heb ik vorig jaar ook al op de foto proberen te krijgen, maar dat viel toen heel erg tegen. Deze vlinder leeft in een soort maan/duin landschap, waar deze als een gek rondjes vliegt.

De eerste dag zien we niet veel meer dag regen, regen en nog een regen. We rijden de hele Pyrinieen door, maar het heeft geen zin om met dit weer ergens te stoppen om vlinders te zoeken. Na een wat teleurstellende eerste dag gaan we de volgende dag naar een wat zuidelijkere plek. Toen we op de plek kwamen waar ik het Groen Marmerwitje hoopte te vinden viel het weer nog steeds wat tegen, veel bewolking en net wat aan de koude kant. Na uren rondlopen had ik dus ook nog geen enkele vlinder gezien. Aan het einde van de middag leek de bewolking wat open te breken en besloot ik maar te blijven wachten om te zien of het toch nog wat warmer zou worden. Gelukkig was dit het geval en al snel zag ik de eerste vlinders vliegen. Vanwege het afwisselende weer lukte het om voor deze soort aardige foto’s te maken en kon ik aan het einde van de dag tevreden verder rijden.

Groen marmerwitje – Euchloe bazae

De volgende dag was het de bedoeling om op zoek te gaan naar het Aardbeiboomgroentje – Callophrys avis in het noord oosten van Spanje. Hier heb ik de hele dag elk groentje dat ik tegen kwam gevolgd om te zien of hij misschien een bruin kopje heeft. De haren op de kop van dit vlindertje zijn namelijk het enige verschil met het veel voorkomende Groentje. Een stuk of 100 Groentje later had ik nog niet het goede beestje gevonden. Als ik besluit nog een keer een pad op en neer te lopen voor we weg gaan zie ik een net wat bruiner groentje zitten. Nadat ik wat dichter bij kan komen blijkt dit inderdaad het Aardbeiboomgroentje te zijn. Zoals wel vaker maak ik niet de meeste mooie foto, maar het is weer een stuk beter dan dat ik al had.

Aardbeiboomgroentje – Callophrys avis

Hierna ben ik moe en er klaar mee. We besluiten vast een stukje richting Nederland te gaan rijden zodat het de volgende dag niet een al te lange rit wordt.

De Palpuognasee in Zwitserland vind ik een van de mooiste plekken om rond te wandelen. Al een paar jaar ga ik in oktober een weekendje richting Zwitserland om in dit gebied te bezoeken. In het begin van de herfst zijn de Lariksen prachtig goud geel wat de bergen nog mooier maakt dan ze al zijn. In 2017 had ik het geluk dat ook het weer nog prachtig was, waardoor ik onderstaande plaatje kon maken. Het contrast en de kleuren laten het bijna niet echt lijken, maar toch kan het hier echt zo mooi zijn.

Palpuognasee in de herfst

Na een dagje in de omgeving van dit meer gelopen te hebben, heb ik ook nog Lago-di-Saoseo bezocht. Wel een aardig lange maar mooie wandeling. Maar als je eenmaal boven bij dit meer aan komt is dit ook zeker de moeite waard. In het echt was het indrukwekkender dan deze foto. Maar ook dit is zeker een plekje om nog eens naar toe terug te gaan.

Lago-di-Saoseo

Zo na de zomer vakantie beginnen de vlinders in Nederland altijd hard achteruit te gaan, en ook merk ik dat ik zelf dan wel weer wat extra rust kan gebruiken. Toch probeer je zo nu en dan toch nog even op stap te gaan maar meestal zonder al te veel succes.

In augustus ben ik nog eens wezen zoeken naar de Zilveren maan – Boloria selene. Op zich waren en nog genoeg vlinders te vinden, maar aan alle vlinders was al goed te zien dat ze hun beste tijd wel gehad hadden. Ondanks dat natuurlijk toch een poging gewaagd om een foto te maken.

Zilveren maan – Boloria selene

Een van de soorten die meestal als een van de laatste in het jaar nog te vinden is, is de Kleine vuurvlinder – Lycaena phlaeas. Een schitterend klein vlindertje waar ik om een of andere reden al jaren geen foto meer van gemaakt had. Als het dan ook nog een mooi ochtendje is met heel veel dauw, kan ik het niet laten een mooie close-up te maken.

Kleine vuurvlinder – Lycaena phlaeas close-up

Wat verderop in hetzelfde veldje zit een ander exemplaar waar ik een stuk verder vanaf ga zitten, wat weer een compleet andere foto geeft, maar naar mijn idee zeker niet minder. In 2018 moet ik zeker eens terug gaan om wat meer werk van dit vlindertje te maken, want hier kan ik zeker nog een veel betere foto van maken…

Kleine vuurvlinder – Lycaena phlaeas

Op het moment dat ik dit berichtje plaats ben ik al bijna weer toe aan de zomer vakantie van 2018, maar het is altijd weer leuk om even terug te kijken.

Van 7 juli t/m 29 juli zijn we op vakantie geweest met het hele gezin op Corsica en een gedeelte van het van land van Italië. Voor iedereen die nog nooit op Corsica is geweest, kan ik van harte aanraden dit prachtige eiland eens te bezoeken. Mooie dorpjes, prachtige natuur met hoge bergen, en witte stranden. Naast dit prachtige landschap zijn er ook nog eens hele mooie en speciale vlinders te vinden. Een handje vol van de vlinders die op dit eiland voor komen zijn endemisch voor Corsica en Sardinië wat dit nog bijzonderder maakt. Nu is de vakantie met de familie niet echt bedoeld om de hele dag foto’s te maken, maar ik ben er toch een paar momenten tussen uit geweest om even wat plaatjes te schieten.

Met de familie op Corsica

De vlinder die boven aan mijn lijst stond om te vinden was de Corsicaanse koninginnenpage – Papilio hospiton. Helaas was ik al wat aan de late kant om deze soort nog te vinden, maar op 10 juli heb ik toch een poging gewaagd. Omdat de afstand tot de plek waar ik wilde zoeken een hele tocht was en ik de familie niet vroeg wakker wilde maken ben ik de avond er voor vast richting de plaats van bestemming gegaan om een nachtje in de auto te slapen. De volgende ochtend al vroeg aan de wandel gegaan. Het landschap was uiteindelijk lastiger begaanbaar dan ik vooraf verwacht had en het was dan ook een hele klimpartij. In eerste instantie vond ik alleen maar wat Corsicaans hooibeestje – Coenonympha corinna wat ook een leuke en nieuwe soort voor me was, maar toch niet echt heel erg speciaal. Vervolgens vond ik nog een laat Corsicaans vals heideblauwtje – Plebejus bellieri. Een erg oud exemplaar, maar toch erg leuk om op de foto te krijgen. En daar naast vlogen er ook Vale argusvlinder – Lasiommata paramegaera. Al erg snel werd het super warm en was ik van plan terug te lopen toen ik op het idee kwam dan maar een rups van deze koninginnenpage te gaan zoeken. Ook dit viel niet mee, maar uiteindelijk heb ik er toch eentje kunnen vinden. Prachtig beestje!

Rups Corsicaanse koninginnenpage – Papilio hospiton

Als ik even later richting de auto klim, vliegt er op eens een Koninginnenpage over. Zo snel als mogelijk is probeer ik de vlinder te volgen en als deze gaat zitten kan ik duidelijk zien dat dit de Corsicaanse variant is. Na 2 foto’s vak de bovenkant vliegt het beestje weer verder waarna ik een 2e kans krijg van de buitenkant. Een paar seconden later is het al weer afgelopen en vliegt de vlinder naar de volgende berg. Ondertussen ben ik het helemaal zat, en ga ik weer richting auto om terug te rijden naar de familie die ondertussen op me zit te wachten.

Wat later in de vakantie zijn we een paar dagen in het noorden wat redelijk hoge bergen heeft. Tijdens onze auto ritten stop ik zo nu en dan om te kijken of er nog speciale vlinders te vinden zijn op bijvoorbeeld bloeiende braam. na verschillende keren zonder succes gestopt te zijn vind ik op weg naar het hoogste punt van Corsica de Corsicaanse parelmoervlinder – Argynnis elisa. ik probeer wat plaatjes te maken, maar zonder al te veel succes helaas. Wel besluit ik de volgende dag terug te gaan voor een herkansing. Zo gezegd zo gedaan en de volgende dag sta ik op dezelfde plek, en zo af en toe komt er een wild fladderende parelmoervlinder langs. Na een paar uur wachten voor een groepje distels in de brandende zon weet ik toch wat redelijke plaatjes te schieten van deze speciale parelmoer vlinder.

Corsicaanse parelmoervlinder – Argynnis elisa

Aangezien ik verder niet heel veel betere foto verwacht te maken, besteed ik hier ook niet veel meer tijd aan. Ergens onderweg kom ik bij een slootje nog wat Tyrrheens lantaarntje – Ischnura genei tegen die ik natuurlijk wel op de foto moet zetten, maar daar blijft het bij.

Na twee weken op Corsica te zijn geweest trekken we nog een weekje door Italië. We beginnen met een dagje Pisa en rijden vervolgens verder richting Lago Maggiore. Omdat ik nu vrij dicht bij Zwitserland ben, en altijd nog eens de Geelbanderebia op de foto wil krijgen ga ik er weer een avondje vandoor om boven op een berg in de auto te slapen. De volgende dag wordt weer een hele lange wandeling over smalle paden, en natuurlijk ook weer zonder ook maar een enkele Geelbanderebia te zien. Dit is ondertussen al het derde jaar op rij dat ik een poging doe deze vlinder te vinden en telkens zonder succes. Ondanks dat ik blijf zoeken, kan ik toch hier en daar nog wat andere foto’s maken, maar voor de Erebia moet ik toch nog eens terug. Na deze poging tot vlinderen is het klaar en ronden we de vakantie nog even rustig af.

Foto’s Corsica:

• Corsicaanse koninginnenpage – Papilio hospiton
• Corsicaanse parelmoervlinder – Argynnis elisa
• Corsicaans hooibeestje – Coenonympha corinna
• Corsicaans vals heideblauwtje – Plebejus bellieri
• Vale argusvlinder – Lasiommata paramegaera
• Tyrrheens lantaarntje – Ischnura genei

Foto’s Zwitserland

• Titanias parelmoervlinder – Clossiana titania
• Berggentiaanblauwtje – Maculinea rebeli
• Grote parelmoervlinder – Argynnis aglaja
• Rode vuurvlinder – Lycaena hippothoes
• Darwins hooibeestje – Coenonympha darwiniana
• Vals bruin blauwtje – Aricia artaxerxes
• Alpenglanserebia – Erebia nivalis

Omdat het al weer een hele tijd geleden dat ik een Spiegeldikkopje – Heteropterus morpheus gezien had, leek het me leuk deze soort weer eens te gaan zoeken. Ondanks dat ik wel een beetje mijn twijfels over het weer had, toch mijn wekker op tijd gezet en in het donker op stap gegaan. Eenmaal aangekomen op de juiste plek, was het een kleine moeite om verschillende slapende Spiegeldikkopjes te vinden. Helaas was ik niet de eerste, en waren er al verschillende personen voor me geweest, die het ook nog nodig vonden om de hele begroeiing inclusief waardplanten plat te stampen. Gelukkig kon ik gewoon netjes vanaf het pad een vlindertje uit kiezen, en rustig fotograferen. Onderstaande zat wel heel erg fraai op een bloempje van de Wikke.

Spiegeldikkopje – Heteropterus morpheus

Half juni ben ik zoek geweest naar de Veenbesparelmoervlinder – Boloria aquilonaris. Door de grote hoeveelheid mist, pakte het weer wat minder zonnig uit dan ik had gedacht. Maar ondanks dat toch wel weer een geslaagd plaatje van dit vlindertje in zijn natuurlijke omgeving.

Veenbesparelmoervlinder – Boloria aquilonaris

Samen met Peter en mijn schoonvader ga ik een lang weekendje richting Hongarije. Eigenlijk was ik van plan geweest om meer in de buurt te blijven, maar vanwege het slechte weer in de regio had ik geen beter idee. Aangezien ik ook altijd nog eens een mooie foto van de Violette vuurvlinders hoop te maken was dit een goede reden om weer eens richting het oosten te rijden. Vroeg in de ochtend straten we de reis, en zonder enig probleem of oponthoud passeren we na een uurtje of 12/13 de grens met Hongarije. Vanaf dat moment begint de pech toe te slaan. Het lampje van de bandenspanning begint op mijn dashboard te branden. Bij de eerste benzinepomp stoppen we en hopen we door te kunnen rijden na de betreffende band opgepompt te hebben. Helaas gaat hetzelfde lampje al snel weer branden en lijkt er toch wel echt een lek in de band te zitten. Bijkomend probleem is dat ik geen reserveband heb en dat het ondertussen bijna 18:00 uur is op zaterdag. Na wat telefoontjes te hebben gepleegd met hulpdiensten blijkt de enige manier om deze dag nog geholpen te kunnen worden om terug te gaan naar Oostenrijk en daar te wachten op een sleepwagen welke ons verder kan helpen. Er zit dus niks anders op om de band nog een keer op te pompen en proberen om Oostenrijk te bereiken. Met een hele lege band komen we uiteindelijk op de afgesproken plek aan net over de grens. Natuurlijk is er geen sleepwagen te zien. Verschillende telefoontjes verder en uren wachten verschijnt er dan eindelijk een hulpdienst. Als we in en opgeladen zijn blijken we eerst een uur te moeten rijden naar de persoon die de band kan plakken en natuurlijk is het ook nog een uur de verkeerde kant op. Tegen de tijd dat we aankomen is het al donker, maar we worden wel netjes geholpen en na een half uurtje kunnen we onze reis weer voortzetten. Uiteindelijk komen we pas rond een uurtje of 02:00 op de plek van bestemming aan.

Auto pech in Hongarije

Na twee uur slapen gaat de wekker al weer. Omdat we allemaal amper geslapen hebben is niemand wakker, en in alle slaperigheid valt de camera van Peter op de stenen vloer. De rest van het weekend werkt de camera maar half wat het allemaal niet makkelijker maakt. Als we vervolgens een stukje rijden en op de plaats zijn waar we vlinders hopen te vinden lijkt het weer perfect te zijn en de omgeving prachtig. Vanwege de vermoeidheid en ongelukkige start van de ochtend lukt het niet erg om goede foto’s te maken. Eigenlijk maak ik de hele ochtend geen een fatsoenlijke foto. Enige leuke is deze verse Grote vuurvlinder.

Grote vuurvlinder – Lycaena dispar

Als het vervolgens warm wordt gaan we op zoek naar Violette vuurvlinders. We beginnen op de wat hoger gelegen plekken, maar hier is het nog te vroeg en er vliegen nog Zilveren manen in plaats van Violette vuurvlinders. Maar na wat verschillende plekjes bezocht te hebben, vinden we een mooie beschutte plek waar we wel verschillende Violette vuurvlinder vinden. Natuurlijk is het wel een graadje of 30 en vliegt alles achter elkaar aan dus de foto die ik hoop te maken zit er niet tussen. Na een paar uur houden we het voor gezien en besluiten de volgende dag terug te komen.

De volgende ochtend beginnen we eerste weer met een rondje op het veldje waar we een dag eerder ook gestart zijn. Dit keer zijn er nog meer vlinders te vinden, het barst er gewoon van de Dubbelstip parelmoervlinders. Maar omdat er altijd wat tegen moet zitten, is het nu te warm en bewolkt, en omdat ik ook moe ben komt de camera maar amper uit de tas. Bijna met tegenzin maak ik toch nog een paar foto’s van de parelmoertjes, maar ook hier wordt ik niet erg blij van.

Dubbelstipparelmoervlinder – Brenthis hecate

Tegen de tijd dat alles weer rond vliegt gaan we verder naar de plek waar we gister gestopt zijn om toch weer verder te zoeken naar de Violette vuurvlinders. Door de hitte, en omdat we allemaal nog steeds erg moe zij geven we de moed al snel op en gaan even lekker een dutje doen in het gras. Als we een paar uurtjes later een tweede poging doen werkt het weer een klein poosje mee door zo af en toe een wolkje voor de zon te laten schuiven. Dit levert nu niet direct super plaatjes op, maar ik maak in ieder geval een scherpe foto van een redelijk vers mannetje. De rest van de dag blijven we ploeteren, maar beter wordt het helaas niet.

Violette vuurvlinder – Lycaena alciphron

De volgende ochtend is het al weer tijd om terug naar Nederland te gaan. We rijden nog wel even langs de parelmoervlinder plek, maar het is deze ochtend zo warm, dat alles al vliegt als we door het veld lopen. Al snel houden we het voor gezien en lopen terug naar de auto om aan de terug reis te beginnen.