Blog

Zoals ieder jaar probeer ik Oranjetipjes – Anthocharis cardamines die onder de rijp zitten te vinden. Dit jaar was ik al eerder op stap geweest, maar helaas zonder vlinders te vinden. Op de laatste dag van maart had ik wat meer geluk en kon ik op deze mooie ochtend toch een vrouwtje vinden. Helaas is niet erg veel rijp te zien, maar toch leuk om een vlinder onder deze omstandigheden te vinden. Wie weet volgend jaar weer een betere foto…

Oranjetipje – Anthocharis cardamines met rijp

Na verschillende pogingen ondernomen te hebben om de Rivierrombout – Gomphus flavipes op de foto te zetten, is het uiteindelijk gelukt. Half juni 2019 ben ik al op tijd richting de IJssel gereden met de hoop uitsluipende Libellen te vinden. Hoewel dit nog erg vroeg in het jaar was, zorgde het warme weer ervoor dat deze libellen al vroeg begonnen te vliegen. Het koste me dan ook weinig moeite om een stuk of vier exemplaren te vinden die juist uit het water begonnen te kruipen.

Larve van de Rivierrombout – Gomphus flavipes

Vanaf het moment dat de larven het water uit kwamen tot dat de libelle tevoorschijn kwam was nog een hele zit. Denk dat ik wel twee uur heb zitten wachten, maar uiteindelijk kwamen er toch echt libellen tevoorschijn. Voor dat ze fatsoenlijk wat kleur hadden vlogen ze al weer weg van het water, en kon ik weer rustig naar huis om de foto’s te bekijken.

Al met al erg mooi om eens mee te maken.

Rivierrombout – Gomphus flavipes

Eind mei een rondje Frankrijk – Duitsland gemaakt in een lang weekend. De eerste zoektocht was naar de Moerasparelmoervlinder – Euphydryas aurinia. Ondanks dat ik hier niet zo veel van verwacht had, was het een prachtig plekje, met ook vrij veel vlinders. De Moerasparelmoervlinder vloog er in redelijke aantallen en ook zaten er verschillende Groot geaderd witjes – Aporia crataegi. De parelmoervlindertjes waren alleen allemaal al aardig afgevlogen en op een of andere manier zaten ze niet erg fotogeniek. Na een stapel matige foto’s gemaakt te hebben rijden we een stukje verder om op zoek te gaan naar de Blauwe vuurvlinder – Lycaena helle. Erg veel Blauwe vuurvlinders vinden we helaas niet, maar ik maak wel een leuke foto.

Blauwe vuurvlinder – Lycaena helle

In de middag rijden we richting de Rode vuurvlinder – Lycaena hippothoes. Hier vliegen ook genoeg vlinders, maar het is te warm en de vlinders zijn veel te druk. Tegen het eind van de dag proberen we slapende vlinders te vinden zodat we de volgende ochtend niet hoeven te zoeken.

De volgende ochtend zit alles onder een mooi laagje dauw, en het zonnetje komt ook nog even door om alles wat meer kleur te geven. Echt een prachtig gezicht om zon mooie versie Rode vuurvlinder onder de druppeltjes te zien zitten. De oplichtende achtergrond maakt het plaatje voor mij mooi compleet.

Rode vuurvlinder – Lycaena hippothoes

In de mei vakantie (eind april) zijn we voor het eerst met het vliegtuig op stap geweest. Het is een weekje Sicilië, Italië geworden. We hadden een grote kamer geboekt in een omgebouwde boerderij te midden van een citroen boomgaard. Al met al een prachtig plekje, met veel Siciliaanse muurhagedis – Podarcis wagleriana en af en toe een Moorse muurgekko – Tarentola mauritanica. Ik had me voorgesteld dat er ook wel vlinders rond zouden vliegen, maar dat viel nogal tegen. Ook vond ik het eiland erg vies en overal waar je kwam lag er afval op straat en in de berm.

Naast het bezoeken van dorpjes en verschillende oudheden, moesten we natuurlijk ook de vulkaan Etna zien. Tijdens de auto rit naar de vulkaan zag ik hier en daar al een Oostelijk oranjetipje – Anthocharis damone vliegen, en had goede hoop de vlindertjes op de vulkaan te kunnen vinden. Na het eerste stuk met de kabelbaan omhoog te zijn gegaan, komen we uit op een soort maanlandschap waar geen bloem of vlinder meer te zien is. We maken een schitterende wandeling door dit bizarre landschap, maar vlinderen zit er deze dag niet in.

Familie op vulkaan de Etna (Sicilië)

Enthousiast van de vlinders die ik heb zien vliegen, moet ik de volgende dag op zoek. In alle vroegte, als het nog donker is ga ik op stap om vlinders te zoeken. Eenmaal aangekomen op de plek waar ik het Oostelijk oranjetipje – Anthocharis damone hoop te vinden, is het al snel raak en weet ik een paar vlindertjes slapend op de waardplant te vinden. Omdat ik aan de voet van de Etna aan het zoeken ben, hoopt zich wat dunnen bewolking op tegen de vulkaan en heb ik helaas geen zon. Ondanks dat ik alleen foto’s met gesloten vleugels maak, ben ik toch tevreden met de foto’s, en dat ik deze bijzondere soort gevonden heb. Rond een uurtje of 9 ben ik weer terug bij de familie en maken we er weer een gezellige dag van.

Omdat ik toch graag nog een foto met open vleugels wil maken, ga ik de volgende dag terug naar dezelfde plek. Het weer ziet er prima uit, maar als ik aan kom op de plek van bestemming is het hier weer bewolkt, en dus weer geen foto met open vleugels. Wel leuk dat ik een paartje vind, die samen de nacht doorgebracht heeft op de waardplant (Wede).

Oostelijk oranjetipje – Anthocharis damone op waardplant

Aangezien ik niet erg veel dagen meer heb, en ook niet te moe wil zijn kies ik nog een laatste ochtend uit om op zoek te gaan. Dit keer is het gelukkig wel mooi helder, drie maal is scheepsrecht… Met veel moeite weet ik een mannetje en vrouwtje open te fotograferen. Wat een fantastisch mooie vlindertjes zijn dit, en een geluk dat ze nog onbeschadigd zijn.

Oostelijk oranjetipje – Anthocharis damone

Als het tegen een uurtje of 07:15 al weer te warm aan het worden is en ik langzamerhand richting mijn auto loop om weer weg te gaan, vliegt er een vreemde vlinder langs. Snel maak ik een foto voordat de vlinder er weer als een gek vandoor gaat. De vlinder is een Italiaanse pijpbloemvlinder – Zerynthia cassandra. Geen super foto, maar erg leuk om onverwacht een nieuwe soort tegen te komen.

Italiaanse pijpbloemvlinder – Zerynthia cassandra

Na deze prachtige ochtend komt mijn camera niet meer uit mijn tas en genieten we nog even met zijn vieren van het laatste stukje vakantie.

Dit jaar viel de zomer vakantie vrij laat, en dus zijn we begin augustus met de auto naar Italië geweest. Voor vlinders vind ik dit eigenlijk al weer een beetje aan de late kant. En dus heb ik ook niet zo veel tijd besteed aan het zoeken van vlinders. De enige soort die ik van te voren bedacht had om te zoeken was de Herfsterebia – Erebia neoridas.

Toen we tijdens onze vakantie dan toch in de buurt van een plek kwamen waar ik van wist dat de Herfsterebia er zou moeten vliegen zijn we gestopt voor een mooie lange wandeling. Met z’n vieren de bergen in op onze slippers. Het was erg warm en zonnig wat alle vlinders erg druk maakte, maar gelukkig kwam er op een gegeven moment wat laaghangende bewolking aan.

Mijn dochters, Italie 2018

Toen het een beetje af begon te koelen kon ik eindelijk een foto maken. Helemaal niks bijzonders helaas, maar het is altijd leuk om weer eens een nieuwe vlinder soort tegen te komen.

Herfsterebia – Erebia neoridas

Een paar dagen later zitten we te zwemmen bij een klein stroompje en komen mijn dochters aanwandelen met een libel die ze uit het water hebben gevist. Het blijkt een Zuidelijke bronlibel – Cordulegaster bidentata te zijn. We zetten de libel op een muurtje zodat hij een beetje kan drogen en opwarmen. Als ik een handje vol foto’s heb gemaakt, vliegt de libel al weer weg.

Zuidelijke bronlibel – Cordulegaster bidentata

Vervolgens ben ik niet meer van plan om nog meer foto’s te maken, maar als we bij een bed and breakfast komen waar verschillende Geraniumblauwtjes rond vliegen, moet ik toch even mijn camera pakken. Uit eindelijk vind ik het een erg leuk plaatje geworden met de Geraniums op de achtergrond.

Geraniumblauwtje – Cacyreus marshalli