Blog

Zaterdag 8 april vlieg ik samen met Peter Groenendijk om 05:00 vanaf Schiphol naar Malaga (Spanje). Ook in Spanje is het nog vroeg in het jaar voor de vlinders, maar daarom zijn er wel een paar speciale soorten te vinden.

Eenmaal aangekomen halen we een huur auto op, en rijden we richting het zuid oosten naar de omgeving van Bazae. De rit hier naar toe is best mooi, vreemde landschappen en sneeuw op de Sierra Nevada. Na de lunch komen we aan op de plaats van bestemming. Hier geen mooie veldjes met bloemen, maar alleen maar kale zand duinen met grote gras pollen zo ver als je kan zien.

Landschap – Groen marmerwitje

Ondanks het eentonige landschap vinden we al redelijk snel de eerste vlinders. Naast wat andere witjes vliegen hier voornamelijk Klein marmerwitjes – Euchloe tagis. Aangezien ik deze soort nog niet heb en deze buiten Spanje erg lastig te vinden is, is dit natuurlijk super. Helaas zoals wel vaker bij witjes blijkt het zo goed als onmogelijk om hier fatsoenlijke foto’s van te maken vanwege het lekkere weer, en dus de drukke vlinders. Na de halve middag achter vliegende witjes aangelopen te hebben komt er eindelijk een geel vlindertje langs. Dit is het Groen marmerwitje – Euchloe bazae waar ik vooral op gehoopt had. Vergeleken bij de witjes is deze alleen nog lastiger op de foto te krijgen aangezien ze echt nooit gaan zitten en veel sneller vliegen. Aan het eind van de dag heb ik een slechte foto van een Groen marmerwitje van erg ver af, verder is alle inspanning tot nu toe voor niks geweest. Ondertussen begint het snel af te koelen en voor we weg gaan, proberen we wat slapende witjes te vinden om de volgende ochtend verzekerd te zijn van vlinders, en voor dat het donker is hebben we drie slapende Kleine marmerwitjes gevonden. We proberen de plekken te onthouden en vertrekken richting hotel voor diner en een goede nacht.

Na prima geslapen te hebben vertrekken we direct naar dezelfde plek als gister op zoek naar de witjes. Eenmaal aangekomen zitten ze alle drie nog op dezelfde plek als we ze gevonden hebben en kunnen we eindelijk eens rustig fotograferen. Na een uurtje wordt het te warm en begint alles te vliegen, maar de Kleine marmerwitjes staan op de foto.

Klein marmerwitje – Euchloe tagis

Nu alles voorzichtig begint te vliegen hopen we meer Groene marmerwitjes te vinden, maar helaas. We doen nog een poging om een andere plek in het gebied te vinden, maar een uur of vier later hebben we nog steeds niks gevonden. We besluiten dat dit geen zin meer heeft, en zonde van onze tijd is. Na de lunch stappen we in de auto om richting de zuid-oost kust te gaan.

Lunch Spanje

Na een uur of twee en een half rijden zijn we op de volgende plek aangekomen waar we het Moors christusdoornblauwtje – Tarucus theophrastus willen vinden. Na een paar minuten zoeken hebben we het eerste exemplaar al gevonden, en al snel vinden we verschillende van deze schitterende kleine vlindertjes. Vanwege het warme weer zijn ook deze vlinders aardig druk en lastig te volgen, maar hier en daar wil er wel eens eentje meewerken en na een uurtje of twee hebben we een foto waar we alle twee tevreden mee zijn.

Moors christusdoornblauwtje – Tarucus theophrastus

De laatste poging van de dag wordt het Valse Oranjetipje – Colotis evagore. Peter heeft een plek waar dit prachtige vlindertje mogelijk kan vliegen, maar eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming is er niks te vinden. Omdat we nog helemaal naar het westen moeten rijden blijven we niet langer hangen en rijden nog enkele uren verder om in het donker bij ons volgende hotel in de omgeving van Ronda aan te komen.

De volgende ochtend is het nog aardig fris en staat er een stevige wind. We gaan op zoek naar de Groene klaverpage – Tomares ballus in een grote vallei. Dat klinkt best mooi, maar op dit moment is het niet anders dan een vlakte met kort gras en dode distels. Dit landschap in combinatie met windkracht 6 maakt niet de meest goede foto omstandigheden. Gelukkig vinden we al redelijk snel de eerste slapende klaverpage op een dode distel, en een half uurtje langer zoeken levert zelf een stuk of 8 exemplaren op. Helaas blijken ze allemaal op grote dode distels te slapen.

Landschap – Groene klaverpage

Als het langzamerhand wat warmer begint te worden beginnen er wat meer vlinders rond te vliegen hoewel de aantallen nog laag zijn. We zien een enkel Geel oranjetipje – Anthocharis euphenoides en hier en daar een Spaanse pijpbloemvlinder – Zerynthia rumina. Ook zitten er tussen de redelijke aantallen Groene klaverpages, af en toe nog een mooi vers exemplaar. Deze vlindertjes doen eigenlijk niks anders als ergens tussen het korte gras zitten en verder vliegen als je in de buurt komt. Als de zon eenmaal vol schijnt en het heerlijk warm is lijken de vlinders wat rustiger te worden en lukt het eindelijk een mooi plaatje te schieten.

Groene klaverpage – Tomares ballus

Tegen het eind van de middag koelt het weer snel af en lopen wij weer richting auto. Als we er bijna zijn vliegt er een Geel oranjetipje rond die duidelijk aan het zoeken is naar een slaapplek voor de avond. Op een afstandje houden we de vlinder in de gaten om te kijken waar ze gaat zitten. Na een half uurtje heeft ze een mooi plekje op een Brem gevonden en besluit niet meer te gaan vliegen. Voor ons nog net even een mooie afsluiting van de dag voor het te donker wordt.

Geel oranjetipje – Anthocharis euphenoides

Het is al weer de een-na-laatste dag en we gaan weer op zoek naar wat andere soorten. Net voor de zon alles te warm maakt komen we op een plek aan waar we het Moors tijmblauwtje – Pseudophilotes abencerragus vinden. In de schaduw van de bomen vinden we nog een paar slapende vlindertjes. Na een minuut of twintig foto’s te hebben gemaakt, komt de zon er aan en al snel vliegen alle vlindertjes als gekken rond.

Moors tijmblauwtje – Pseudophilotes abencerragus

Omdat het geen zin heeft hier te blijven rijden we door naar en plek voor Dambordjes. Hier hebben we helaas geen succes. Na een uurtje gezocht te hebben, zijn we nog niet verder dan 2 langs vliegende witjes. We rijden verder en besluiten verschillende veldjes en bermen te doorzoeken naar vlinders. Hier en daar vinden we wel eens een Klaverpage of Spaanse pijpbloemvlinder, maar foto’s maken wil niet lukken. uiteindelijk zijn we de hele dag onderweg en hebben we bijna geen foto’s kunnen maken. Als het begint te schemeren zitten we al weer lekker aan het diner met een biertje.

Laatste diner

De laatste dag is al weer aangebroken, maar omdat ik pas rond 18:00 uur vlieg is er nog genoeg tijd om een laatste plekje te bezoeken. We gaan op zoek naar het Moors dwergblauwtje – Cupido lorquinii. Binnen twee minuten nadat we uit de auto zijn gestapt vind ik al het eerst exemplaar. Gelukkig is het nog niet heel erg warm en kunnen we wat foto’s maken. Uiteindelijk vinden we ook nog een tweede vlindertje, maar meer kunnen we er niet vinden. Als we het bijna zat zijn vliegt er opeens een net uitgeslopen Spaanse pijpbloemvlinder – Zerynthia rumina langs. Aangezien het nog vroeg genoeg is nemen we nog even rustig de tijd om dit fraaie vlindertje op de foto te zetten. Als we deze vlinder er uiteindelijk netjes op hebben staan is het echt afgelopen en zetten we de reis voort richting vliegveld.

Spaanse pijpbloemvlinder – Zerynthia rumina

Op 30 april voor het eerst weer naar de Weerribben geweest om op zoek te gaan naar uitsluipende libellen. Voor de meeste soorten waren we nog net te vroeg in het jaar, maar de Smaragdlibellen – Cordulia aenea waren al zo ver. Hieronder het resultaat van de eerste libellen foto van 2017.

Smaragdlibel – Cordulia aenea

De nacht van 19 op 20 April was erg koud, met stevige vorst. Natuurlijk moest er een poging gewaagd worden om Oranje tipjes te vinden. In de omgeving van Zwolle een leuk veldje gevonden, met stapels pinksterbloem, maar helaas geen vlinder te zien. Na wat fanatieker zoeken bleken de meeste vlinders door de kou van de bloemetje afgevallen of gesprongen te zijn. Helaas dus. Uiteindelijk toch nog een Tipje gevonden, maar op een helaas niet zo’n mooie plek. Hierdoor geen speciale foto gemaakt maar een echte close-up waardoor de kou wel goed zichtbaar is.

Oranjetipje – Anthocharis cardamines

De Bandheidelibel is een van de soorten die ik bijna ieder jaar wel eens op de foto probeer te zetten. Met elk jaar de hoop op weer betere foto’s. Dit jaar eens een andere plaats bezocht met de hoop op beter licht dan de plekken waar ik andere jaren ben geweest. Helaas was het hele veld recent gemaaid en was er weinig begroeiing meer over. Het voordeel hiervan was wel dat er een paar net uitgelopen fris groene sprieten stonden met een bandheidelibel er op. Tegen de tijd dat de zon onder ging ontstonden er kleine druppeltjes aan de uiteinden van de grassprieten. Ook kwam er nog een klein beetje licht van de rode wolken tussen de bomen in de achtergrond door wat de foto net wat meer kleur geeft. Of het resultaat hieronder beter is dan wat ik had weet ik niet, maar het is wel een mooi fris plaatje geworden al zeg ik het zelf

Bandheidelibel – Sympetrum pedemontanum

Op 14 augustus ben ik in de Weerribben op zoek geweest naar libellen. In eerste instantie wilde ik de Kempense heidelibel op de foto zetten. Na een paar minuten zoeken al enkele van deze soort gevonden, maar helaas zaten ze allemaal op lastige plekken om een mooie foto te maken. Na nog wat meer rondgelopen te hebben vond ik ook een paar slapende Vuurlibellen waar van er eentje best leuk zat. Deze is het dus geworden en na heel wat gepruts heb ik de onderstaande foto gemaakt

Vuurlibel – Crocothemis erythraea

.

Het lijkt al weer een eeuwigheid geleden, maar een paar maanden geleden ben ik natuurlijk op zomervakantie geweest. Met het gezin zijn we precies vier weken op stap geweest, eerst twee weken Frankrijk en daarna twee weken rondgereden door Italië.

In Frankrijk zaten we in een huisje op een leuke camping direct aan de rivier de Ardeche. De omgeving is prachtig en in het verleden heb ik in dezelfde omgeving ook al verschillende leuke libellen op de foto gezet. Jammer genoeg waren er erg weinig libellen te vinden dit jaar. Wel waren er wat breedscheenjuffertjes en kleine tanglibellen, maar geen echt leuke soorten om veel tijd in te steken op vakantie.

Familie met uitzicht over Ardeche

Op een half uurtje rijden van de camping wist ik nog een leuk veldje te vinden waar ik enkele jaren geleden stapels parelmoertjes gevonden had. Dus toch maar mijn wekker gezet om hier eens op tijd te gaan kijken. Eenmaal aangekomen was er tot mijn verbazing geen parelmoer vlindertje te vinden. Bij gebrek aan andere soorten toen maar wat tijd gestoken in het maken van een goede foto van een open Icarus blauwtje. Gelukkig lukte dat uiteindelijk, en heb ik eindelijk weer een een echt scherpe foto van een mooi vers blauwtje. De rest van ons verblijf in Frankrijk was heerlijk, maar heb ik de moeite niet meer genomen om mijn camera te pakken.

Mannetje Icarusblauwtje – Polyommatus icarus

Vervolgens zijn we verder gereden naar Italië. Net over de grens, aan de kust van de Middellandse zee vinden we een leuk plekje om een paar dagen te blijven. Ook hier raak ik mijn camera niet aan, en kom niet veel verder dan het strand, en gezellige restaurantjes.

Na drie dagen is het tijd om weer verder te gaan, dit keer een vlinder bestemming. De bedoeling is om in de Italiaans/Franse alpen de Balkanparelmoervlinder te vinden. Een paar jaar geleden heb ik ook al eens een poging ondernomen om deze vlinder te vinden maar toen zonder succes. Nadat we in de omgeving van Cuneo een leuk hotel hebben gevonden gaan we met de hele familie even de bergen in zodat ik vast kan kijken waar ik de volgende ochtend heen moet. Eenmaal van de grote weg af komen we op een wel heel klein en smal weggetje. Met nog zeven kilometer te gaan tot de plek waar ik de Balkanparelmoervlinder verwacht te vinden vindt de familie het welletjes, en eerlijk gezegd is dit ook niet mijn favoriete weg. Zonder vlinders gezien te hebben gaan we weer terug richting hotel, eenmaal aangekomen begint het als een gek te regenen en onweren. Het ziet er niet best uit, maar aangezien we maar een nachtje blijven zet ik toch mijn wekker voor de volgende ochtend.

Bergen in de omgeving van Cuneo – Italie

Rond een uur of drie s’nachts word ik al wakker, en omdat slapen toch niet meer lukt ga ik maar vast op stap. Voordeel van zo vroeg weg gaan is ook dat ik geen tegenliggers tegen kom op de weg naar boven. Onderweg blijkt de laatste zeven kilometer van het weggetje nog smaller te worden, maar uiteindelijk kom ik netjes aan. Ik probeer nog een beetje te slapen in de auto tot het licht wordt en dan ga ik op zoek. Na redelijk lang zoeken, net voor dat de zon begint te schijnen vind ik de eerste Balkanparelmoervlinder. En op eens vind ik in een straal van een meter of tien nog wel een stuk of acht vlinders. Snel maak ik wat foto’s voor dat de zon er is. Een kwartiertje later is het al weer zo warm dat alle vlindertje beginnen te vliegen. Maar dat maakt niks uit, eindelijk weer eens een nieuwe soort gevonden!

Balkanparelmoervlinder – Boloria graeca

Eenmaal weer terug bij het hotel eet ik even m’n ontbijtje en dan pakken we weer in om verder te gaan. Het plan was eigenlijk om verder richting het noorden te gaan, maar omdat de kinderen dat waarschijnlijk minder leuk vinden en het weer niet super is gaan we richting het zuid-oosten om een plekje te zoeken in het noorden van Toscane. We overnachten op een schitterend plekje in een omgebouwde boerderij tussen de landerijen. Het stikt er ook van de vlinders, maar veel bijzonders is het niet en ik kan me er weer niet toe zetten om er vroeg uit te gaan. Omdat ik toch echt nog even wat leuke vlinders wil zien, ga ik in mijn eentje anderhalve dag naar Zwitserland. Ik kom s’middags aan met perfect weer, en hoop nu de Geelband erebia te vinden. De hele middag loop ik achter elke Erebia aan om te zien of het de goede soort is, maar zonder succes. Aan het eind van de dag maak ik nog even snel een foto van een Herdersparelmoervlinder en dan is het tijd voor een pizza. Na het eten kijk ik nog even voor een kamer zodat ik een beetje netjes kan slapen, maar dat is me helaas veel te duur en dus slaap ik gewoon boven op de berg in de auto…

Herdersparelmoervlinder – Boloria pales

De volgende ochtend hoop ik een slapende Dwergparelmoervlinder te vinden. Een uur of vier lang loop ik de schuine hellingen af, maar meer dan wat slapende herders parelmoervlinders kom ik niet tegen. Als de temperatuur te hoog wordt, doe ik eerst even een bakje koffie boven op de pas tussen de koeien en daarna ga ik nog maar eens een poging wagen bij de Erebias. Een paar uur later en minstens vijftig Erebias verder heb ik nog steeds niet de goede soort gevonden. Omdat ik totaal niet kan vinden wat ik zoek, geef ik de moed op, en stap weer in de auto naar mijn familie.

Ik met een mooie alpen koe

Omdat we op zo’n heerlijk plekje zitten, blijven we de komende paar dagen nog in noord Toscane. Ondanks dat er overal vlinders vliegen is het toch voornamelijk relaxen. Als we dan toch eens een wat druilerig begin van de dag hebben ga ik even op zoek in de omgeving en vind een rustend Geraniumblauwtje. Voor mij is dit echt zo’n vlindertje die ik wel vaak zie vliegen maar waar het er nooit van komt om een foto van te maken. Na dit kleine succesje is het verder klaar met de foto’s. We blijven nog een dagje en pakken dan weer in om richting het Comomeer te rijden.

Geraniumblauwtje – Cacyreus marshalli

Bij het Comomeer hebben we met vrienden afgesproken en blijven we twee gezellige dagen. Slapen doen we eindelijk eens in onze tent. Van vlinderen komt het niet meer. Als we na deze twee dagen toch echt naar huis moeten maken we nog een mooie tocht door Zwitserland zodat ik mijn familie ook eens kan laten zien waar ik altijd op zoek ga naar vlinders, en uiteindelijk rijden we verder om rond middernacht weer thuis te komen. Wat een heerlijke vakantie weer…..

Afgelopen zaterdag was het voor het eerst weer koud genoeg dat er kans op rijp was. Aangezien de kans op mist ook groot was, moest ik natuurlijk wel op zoek gaan naar winterjuffertjes. Dus al op tijd in het donker richting het noorden gereden om op zoek te gaan naar Noordse winterjuffers. Eenmaal op de plek van bestemming had ik al vrij snel een aantal juffertjes gevonden. Sommigen diep weggekropen, anderen hoger in de begroeiing en mooi onder de rijp. Het mooist vond ik eentje die aan een takje hing met een mooi berijpt blad. Hier dus de nodige foto’s van gemaakt, maar door de snel opkomende bewolking zijn alleen de eerste paar foto’s mooi van kleur. Ondanks dat de foto van vrij ver genomen is en het juffertje dus erg klein op de foto staat, denk ik toch wel dat het een mooi plaatje is geworden die mooi laat zien hoe dit juffertje de winter door brengt.

Noordse winterjuffer – Sympecma paedisca

Van 22 tot en met 25 juni heb ik weer een kort rondje door Europa gemaakt met Jordi en mijn schoonvader. Gelukkig had ik de woensdag vrij en was het eens niet nodig om me te haasten. Tegen een uurtje of half vier ’s middags heb ik de familie gedag gezegd, en heb ik iedereen opgehaald voor vertrek. Onze eerste bestemming is zuid Duitsland waar we de Dwergjuffer – Nehalennia speciosa hopen te fotograferen. Ondanks alle wegwerkzaamheden in Duitsland is het zoals altijd weer een gezellig ritje en rond half twee ’s nachts komen we aan op de plek van bestemming. We strekken nog een half uurtje onze benen en drinken even een biertje om daarna een dikke twee uur in de auto te slapen.

Na een kort nachtje is het even lastig wakker worden, maar al snel lopen we richting de Dwergjuffer plek. Aangezien we hier vaker zijn geweest is het niet veel zoeken en na 15 minuten hebben we de eerste exemplaren al gevonden. Voor het mooie is het een beetje te warm, waardoor de juffertjes snel wegdraaien als ze je door hebben, maar verder is het een prachtige ochtend. Als de zon eenmaal boven de horizon is hebben we niet veel tijd meer om foto’s te maken omdat het erg snel warm is en de juffertje direct beginnen te vliegen. De mooiste foto maak ik dan ook bij de aller eerste zonnestraal, drie foto’s later is het licht al weer te hard naar mijn smaak, en ben ik er al weer klaar mee.

Dwergjuffer – Nehalennia speciosa

Even later lopen we weer terug richting auto om naar de volgende plek te gaan. We zijn mooi op tijd en het is prachtig warm weer dus we besluiten voor de zoveelste keer op zoek te gaan naar de Siberische waterjuffer – Coenagrion hylas. Deze juffer is voor zo ver ik weet alleen bij warm droog weer te vinden, en dan tussen de middag. De rest van de tijd verstoppen ze zich tussen de bomen op hoger gelegen delen. Dus alles ziet er goed voor ons uit, en vol goede moed maken we een mooie rit van ongeveer drie uur richting Oostenrijk. Eenmaal aangekomen vliegen de Siberische waterjuffers al vol op, alles lijkt super, maar om een juffertje netjes op de foto te krijgen is nog een heel ander verhaal. Het is ondertussen een graad of 30 en de juffertje willen totaal niet stil zitten. Een paar uur lang wisselen we het in de brandende zon kijken naar vliegende juffertje af met het even bijkomen in de schaduw. Als ik het bijna zat ben vind ik eindelijk een parend stelletje die me de kans geeft om een paar foto’s te maken. Na al die pogingen nu dus eindelijk eens een scherpe foto van zowel het mannetje als het vrouwtje.

Siberische waterjuffer – Coenagrion hylas

De tweede helft van de middag gebruiken we om eens te gaan zoeken naar de Zuidelijke Bronlibel. We hebben een plekje in de omgeving waar deze libel te vinden moet zijn, maar na een paar uur lopen en zoeken vinden we helaas niks. Na deze mislukte zoektocht was ik eigenlijk van plan om richting Zwitserland te rijden, maar omdat het weer daar waardeloos is gaan we terug naar de Dwergjuffer plek in Duitsland. Helaas betekent dit dat we dus weer een dikke drie uur in de auto zitten wat niet mee valt na zo’n kort nachtje en zo veel inspanning. Het resultaat is dus dat ik aan het rond rijden ben met 2 snurkende kerels in de auto. Als we eindelijk weer in Duitsland zijn besluiten we eens niet in de auto te gaan slapen en boeken een goedkoop hotel. We nemen rustig de tijd voor een lekker diner en drinken nog wat om daarna eens een goede nacht te maken.

Auto rit met slapers om me heen

Net als de voorgaande ochtend staan we al weer op tijd bij de Dwergjuffertjes. Het weer is weer prima, maar het lukt toch niet een betere foto dan de dag er voor te maken. Hoe dan ook, het is altijd prachtig om op zo’n mooie plek te zijn. Na de juffertje gaan we eerst weer terug naar het hotel voor een ontbijtje en slapen nog een uurtje. Omdat het weer verder nergens goed is besluiten we naar Lichtenstein te gaan om op zoek te gaan naar het Goudooghooibeestje. Halverwege onze rit heb ik ook nog een plek voor de Zuidelijke Bronlibel waar we eerst even gaan kijken. Het plekje is super, precies zoals uit het boekje, en ook vinden we twee larvenhuidjes maar helaas is er geen libel te bekennen. Een beetje teleur gesteld lopen we weer terug richting auto en rijden we verder richting het Goudooghooibeestje. Eenmaal aangekomen op de plek van bestemming vinden we al snel wat Goudooghooibeestjes, maar het is boven de 30 graden en het heeft simpelweg geen zin om achter de vlinders aan te rennen. Een poosje hangen we nog wat in de schaduw van een boom, dan zoeken we nog even snel, maar het blijft te warm. De enige foto die ik weet te maken is van een eitje die een langs vliegend Goudooghooibeestje op een grasspriet voor mijn neus legt. We besluiten even wat te gaan drinken in de omgeving tot het wat af begint te koelen. Aan het eind van de dag komen we nog even terug maar nu is het al weer te laat en alle vlinders hebben zich al weer verstopt. We stoppen er weer snel mee en zoeken een parkeerplekje waar we weer in de auto slapen.

Eitje van het Goudooghooibeestje – Coenonympha oedippus

De volgende ochtend rijden we nog even lang het Goudooghooibeestje, maar we zien niks en gaan snel weer weg. In de omgeving bekijken nog wat andere plekjes, maar er is eigenlijk geen vlinder te vinden en dus gaan we maar terug naar huis. Al snel komen we in een regenbui terecht die niet meer stopt voor we weer in Nederland zijn.

Al met al dus weer vrij veel werk en energie voor een handje vol foto’s, maar zoals altijd weer genoten!

Na het matige resultaat bij de Blauwe vuurvlinder ben ik tien juni mijn geluk gaan beproeven bij de Rode vuurvlinder – Lycaena hippothoes. Tegen een uur of acht ben ik samen met Jordi weer richting Duitsland gereden om dit keer in de buurt van de Rode vuurvlinder de nacht door te brengen. Ook dit keer hebben we weer in de auto geslapen.

Na een niet al te beste nacht gaan we al op tijd op zoek naar vlinders. Maar zoals natuurlijk wel vaker is het net iets te veel bewolkt. Dit keer was de weersverwachting ook al niet optimaal, maar we hadden geen andere optie. Na toch wel redelijk lang zoeken vinden we een paar slapende Rode vuurvlinders en een paar Tweekleurig hooibeestjes – Coenonympha arcania. Meeste vlindertjes zitten niet al te best voor de foto en ook begint het al snel warm te worden en beginnen de vlinders te vliegen. Als er dan een mannetje mooi gaat zitten om zich te warmen in de eerste zon maak ik toch nog een redelijke foto, niet speciaal maar toch altijd mooi zo’n verse vuurvlinder.

Rode vuurvlinder – Lycaena hippothoes

Na een paar foto’s gemaakt te hebben vliegen de vlindertjes druk in het rond en heeft foto’s maken geen zin meer. Omdat we we nog mooi op tijd zijn gaan we ook nog even kijken bij en plek met ringoogparelmoervlinders – Boloria eunomia. Vrij makkelijk weten we wel een stuk of tien verse vlinders te vinden en door het wisselvallige weer zijn ze niet erg druk. Nadeel is wel dat we geen mooi zonnetje hebben. Vrij inspiratieloos maak ik wat foto’s, en jammer genoeg wordt het ook niet beter dan dit.

Ringoogparelmoervlinder – Boloria eunomia

Als we weer terug lopen richting auto maak ik nog snel even een foto van een Dwergblauwtje – Cupido minimus en een klaverblauwtje-polyommatus-semiargus en dan zit het er weer op. Paar uur later zit ik weer lekker bij te komen in de tuin.

Blauwe vuurvlinders – Lycaena helle zijn naast de Violette vuurvlinders naar mijn idee toch wel de mooiste vlindertjes die we in Europa hebben. En dus zoals bijna elk jaar ben ik 28 mei weer richting de Eifel gereden op zoek naar deze prachtige vlindertjes. Het is wat lastig uit te leggen, maar het komt er op neer dat ik liever een nacht in de auto slaap dan dat ik mega vroeg het bed uit moet, en dus ben ik samen met Jordi en m’n schoonvader tegen een uurtje of 20:00 richting Duitsland gereden. Na een uur of drie rijden parkeren we langs de kant van een klein landweggetje, drinken een paar biertjes en een uurtje later gaan we slapen (in de auto).

Blauwe vuurvlinder – Lycaena helle

De volgende dag tegen een uurtje of half zes gaat de wekker en begint onze zoektocht. Na redelijk lang zoeken vinden we een paar slapende Blauwe vuurvlinders, maar ze zijn allemaal al redelijk versleten. Als het later de zon wat hoger staat en het snel warmer wordt zijn er meer vlinders te vinden. Toch zijn de meeste vlinders al redelijk oud en is het erg zoeken naar een mooi vers exemplaar. Natuurlijk krijg ik uiteindelijk wel een mooi beestje op de foto, maar zoals alle jaren is het weer niet helemaal naar mijn zin.

Volgend jaar weer een kans!