Blog

Zoals ieder jaar probeer ik Oranjetipjes – Anthocharis cardamines die onder de rijp zitten te vinden. Dit jaar was ik al eerder op stap geweest, maar helaas zonder vlinders te vinden. Op de laatste dag van maart had ik wat meer geluk en kon ik op deze mooie ochtend toch een vrouwtje vinden. Helaas is niet erg veel rijp te zien, maar toch leuk om een vlinder onder deze omstandigheden te vinden. Wie weet volgend jaar weer een betere foto…

Oranjetipje – Anthocharis cardamines met rijp

Na verschillende pogingen ondernomen te hebben om de Rivierrombout – Gomphus flavipes op de foto te zetten, is het uiteindelijk gelukt. Half juni 2019 ben ik al op tijd richting de IJssel gereden met de hoop uitsluipende Libellen te vinden. Hoewel dit nog erg vroeg in het jaar was, zorgde het warme weer ervoor dat deze libellen al vroeg begonnen te vliegen. Het koste me dan ook weinig moeite om een stuk of vier exemplaren te vinden die juist uit het water begonnen te kruipen.

Larve van de Rivierrombout – Gomphus flavipes

Vanaf het moment dat de larven het water uit kwamen tot dat de libelle tevoorschijn kwam was nog een hele zit. Denk dat ik wel twee uur heb zitten wachten, maar uiteindelijk kwamen er toch echt libellen tevoorschijn. Voor dat ze fatsoenlijk wat kleur hadden vlogen ze al weer weg van het water, en kon ik weer rustig naar huis om de foto’s te bekijken.

Al met al erg mooi om eens mee te maken.

Rivierrombout – Gomphus flavipes

Eind mei een rondje Frankrijk – Duitsland gemaakt in een lang weekend. De eerste zoektocht was naar de Moerasparelmoervlinder – Euphydryas aurinia. Ondanks dat ik hier niet zo veel van verwacht had, was het een prachtig plekje, met ook vrij veel vlinders. De Moerasparelmoervlinder vloog er in redelijke aantallen en ook zaten er verschillende Groot geaderd witjes – Aporia crataegi. De parelmoervlindertjes waren alleen allemaal al aardig afgevlogen en op een of andere manier zaten ze niet erg fotogeniek. Na een stapel matige foto’s gemaakt te hebben rijden we een stukje verder om op zoek te gaan naar de Blauwe vuurvlinder – Lycaena helle. Erg veel Blauwe vuurvlinders vinden we helaas niet, maar ik maak wel een leuke foto.

Blauwe vuurvlinder – Lycaena helle

In de middag rijden we richting de Rode vuurvlinder – Lycaena hippothoes. Hier vliegen ook genoeg vlinders, maar het is te warm en de vlinders zijn veel te druk. Tegen het eind van de dag proberen we slapende vlinders te vinden zodat we de volgende ochtend niet hoeven te zoeken.

De volgende ochtend zit alles onder een mooi laagje dauw, en het zonnetje komt ook nog even door om alles wat meer kleur te geven. Echt een prachtig gezicht om zon mooie versie Rode vuurvlinder onder de druppeltjes te zien zitten. De oplichtende achtergrond maakt het plaatje voor mij mooi compleet.

Rode vuurvlinder – Lycaena hippothoes

In de mei vakantie (eind april) zijn we voor het eerst met het vliegtuig op stap geweest. Het is een weekje Sicilië, Italië geworden. We hadden een grote kamer geboekt in een omgebouwde boerderij te midden van een citroen boomgaard. Al met al een prachtig plekje, met veel Siciliaanse muurhagedis – Podarcis wagleriana en af en toe een Moorse muurgekko – Tarentola mauritanica. Ik had me voorgesteld dat er ook wel vlinders rond zouden vliegen, maar dat viel nogal tegen. Ook vond ik het eiland erg vies en overal waar je kwam lag er afval op straat en in de berm.

Naast het bezoeken van dorpjes en verschillende oudheden, moesten we natuurlijk ook de vulkaan Etna zien. Tijdens de auto rit naar de vulkaan zag ik hier en daar al een Oostelijk oranjetipje – Anthocharis damone vliegen, en had goede hoop de vlindertjes op de vulkaan te kunnen vinden. Na het eerste stuk met de kabelbaan omhoog te zijn gegaan, komen we uit op een soort maanlandschap waar geen bloem of vlinder meer te zien is. We maken een schitterende wandeling door dit bizarre landschap, maar vlinderen zit er deze dag niet in.

Familie op vulkaan de Etna (Sicilië)

Enthousiast van de vlinders die ik heb zien vliegen, moet ik de volgende dag op zoek. In alle vroegte, als het nog donker is ga ik op stap om vlinders te zoeken. Eenmaal aangekomen op de plek waar ik het Oostelijk oranjetipje – Anthocharis damone hoop te vinden, is het al snel raak en weet ik een paar vlindertjes slapend op de waardplant te vinden. Omdat ik aan de voet van de Etna aan het zoeken ben, hoopt zich wat dunnen bewolking op tegen de vulkaan en heb ik helaas geen zon. Ondanks dat ik alleen foto’s met gesloten vleugels maak, ben ik toch tevreden met de foto’s, en dat ik deze bijzondere soort gevonden heb. Rond een uurtje of 9 ben ik weer terug bij de familie en maken we er weer een gezellige dag van.

Omdat ik toch graag nog een foto met open vleugels wil maken, ga ik de volgende dag terug naar dezelfde plek. Het weer ziet er prima uit, maar als ik aan kom op de plek van bestemming is het hier weer bewolkt, en dus weer geen foto met open vleugels. Wel leuk dat ik een paartje vind, die samen de nacht doorgebracht heeft op de waardplant (Wede).

Oostelijk oranjetipje – Anthocharis damone op waardplant

Aangezien ik niet erg veel dagen meer heb, en ook niet te moe wil zijn kies ik nog een laatste ochtend uit om op zoek te gaan. Dit keer is het gelukkig wel mooi helder, drie maal is scheepsrecht… Met veel moeite weet ik een mannetje en vrouwtje open te fotograferen. Wat een fantastisch mooie vlindertjes zijn dit, en een geluk dat ze nog onbeschadigd zijn.

Oostelijk oranjetipje – Anthocharis damone

Als het tegen een uurtje of 07:15 al weer te warm aan het worden is en ik langzamerhand richting mijn auto loop om weer weg te gaan, vliegt er een vreemde vlinder langs. Snel maak ik een foto voordat de vlinder er weer als een gek vandoor gaat. De vlinder is een Italiaanse pijpbloemvlinder – Zerynthia cassandra. Geen super foto, maar erg leuk om onverwacht een nieuwe soort tegen te komen.

Italiaanse pijpbloemvlinder – Zerynthia cassandra

Na deze prachtige ochtend komt mijn camera niet meer uit mijn tas en genieten we nog even met zijn vieren van het laatste stukje vakantie.

Dit jaar viel de zomer vakantie vrij laat, en dus zijn we begin augustus met de auto naar Italië geweest. Voor vlinders vind ik dit eigenlijk al weer een beetje aan de late kant. En dus heb ik ook niet zo veel tijd besteed aan het zoeken van vlinders. De enige soort die ik van te voren bedacht had om te zoeken was de Herfsterebia – Erebia neoridas.

Toen we tijdens onze vakantie dan toch in de buurt van een plek kwamen waar ik van wist dat de Herfsterebia er zou moeten vliegen zijn we gestopt voor een mooie lange wandeling. Met z’n vieren de bergen in op onze slippers. Het was erg warm en zonnig wat alle vlinders erg druk maakte, maar gelukkig kwam er op een gegeven moment wat laaghangende bewolking aan.

Mijn dochters, Italie 2018

Toen het een beetje af begon te koelen kon ik eindelijk een foto maken. Helemaal niks bijzonders helaas, maar het is altijd leuk om weer eens een nieuwe vlinder soort tegen te komen.

Herfsterebia – Erebia neoridas

Een paar dagen later zitten we te zwemmen bij een klein stroompje en komen mijn dochters aanwandelen met een libel die ze uit het water hebben gevist. Het blijkt een Zuidelijke bronlibel – Cordulegaster bidentata te zijn. We zetten de libel op een muurtje zodat hij een beetje kan drogen en opwarmen. Als ik een handje vol foto’s heb gemaakt, vliegt de libel al weer weg.

Zuidelijke bronlibel – Cordulegaster bidentata

Vervolgens ben ik niet meer van plan om nog meer foto’s te maken, maar als we bij een bed and breakfast komen waar verschillende Geraniumblauwtjes rond vliegen, moet ik toch even mijn camera pakken. Uit eindelijk vind ik het een erg leuk plaatje geworden met de Geraniums op de achtergrond.

Geraniumblauwtje – Cacyreus marshalli

Half juli ben ik samen met Jordi en mijn schoonvader richting Zwitserland gereden. Zoals altijd is het leuk om de bergen in te gaan, maar dit keer had ik ook een nieuwe plek waar ik de Geelbanderebia – Erebia flavofasciata hoopte te kunnen vinden. Na een toch wel erg lange rit waarvan de laatste 2 uur in het donker over hele kleine slingerweggetjes kwamen we midden in de nacht aan op de plek van bestemming. Het was echt koud en er stond een redelijke wind. Totaal niet waar w op gehoopt hadden. Een paar uurtjes slapen we in de auto om bij het eerste licht wakker te worden en op zoek te gaan. Na een kwartiertje lopen zijn we al redelijk verkleumd en is onze verwachting gedaald naar het nul punt. Hoewel het gebied en mooi uit ziet, is er geen vlinder te vinden, ook ligt er hier en daar nog sneeuw. Na een poos zoeken vinden we een paar gewone vlindertjes en proberen er het beste van te maken. Voor het eerst vind ik een slapende Witbonte parelmoervlinder, maar het vlindertje zit midden in een pol gras en ik kan er helaas niet bij voor een foto. Even later vind ik hoekje dat meer in de luwte ligt en hier vind ik gelukkig een paar Darwins hooibeestje – Coenonympha darwiniana die wel mooi zitten. Het is nog even haasten want het zonnetje begint al te schijnen, maar voordat de vlinders beginnen te vliegen kan ik nog snel een leuk plaatje schieten.

Darwins hooibeestje – Coenonympha darwiniana

Nu het ondertussen warm genoeg is vliegen er zoals altijd toch weer genoeg vlindertjes rond. Ook komen we de eerste Erebia’s tegen, maar geen lijkt er op de Geelbanderebia die ik zoek. Nadat de eerste 20 Erebia’s niet van de soort blijken te zijn die ik zoek, komt er eindelijk eentje langs vliegen die er toch wel bijzonder uit ziet. En ja, eindelijk de eerste Geelbanderebia gevonden. Super leuk, aangezien ik hier al een paar jaar naar op zoek ben. De foto maken is dan nog een beetje een uitdaging, maar omdat het niet heel erg warm is en er zo af en toe wat wolken langs komen gaat het vlindertje zo nu en dan even rustig zitten. Na twee uurtjes zoeken en fotograferen, zijn we denk ik een drietal van deze vlinders tegen gekomen en heb ik prima foto’s kunnen maken.

Geelbanderebia – Erebia flavofasciata

Op weg terug naar de auto zoeken en klikken we nog wat plaatjes. Aangezien we hier de rest van de dag niet erg veel meer zullen kunnen doen en we eigenlijk ook niet zin hebben hier de volgende ochtend weer rond te lopen verzinnen we een ander plan. We besluiten om richting Aosta in Italië te gaan rijden. Al met al is dat een paar uur rijden, maar we gaan er niet vanuit dat we dezelfde dag nog foto’s gaan maken en kunnen dus op ons gemak rijden. hier en daar stappen we nog even uit voor wat eten of een foto, en eind van de middag komen we aan op de volgende plek.

Ik en Jordi poseren onderweg bij een berg meer

Omdat het nog niet donker is gaan we nog even snel kijken of we al wat vlinders kunnen vinden om het zoeken de volgende ochtend wat makkelijker te maken. Natuurlijk hopen we een mooie foto van het Aosta esparcetteblauwtje te maken. Na een poosje rond lopen komen we maar twee van deze vlindertjes tegen en ook vliegen ze door de hoge temperatuur nog vrij veel rond. Verder ziet het gebied er helaas verdroogd uit en zijn er weinig andere vlinders te vinden. Omdat het geen zin heeft langer te blijven lopen we terug voor een hapje en een drankje. Daarna lekker slapen met z’n drieën in de auto.

Vanwege de bergen komt de zon niet zo vroeg op en dus gaat de wekker dit keer ook niet heel erg vroeg gelukkig. We hebben tijd genoeg om te zoeken, wat ook zeker nodig blijkt te zijn. Uiteindelijk weten we toch een viertal blauwtjes te vinden. Omdat het veel langer duurt dan gedacht voor dat de zon op het veldje staat waar we zitten beginnen we in de schaduw. Normaal niet ideaal, maar in dit geval geeft het wel een mooi pastel keurig plaatje.

Aosta esparcetteblauwtje – Polyommatus humedasae

Helaas wacht het vlindertje niet tot de zon zo ver is, en voor die tijd vliegt hij of zei al weer vrolijk rond. Na nog wat andere plaatjes gemaakt te hebben vinden we een Grote saterzandoog – Satyrus ferula die een beetje mee wil werken voor de foto. En dan is het weer tijd om de spullen te pakken en verder te rijden.

Na een uur of drie rijden komen we aan bij de plaats Susa. In het Susa dal hopen we nog een bijzonder Esparcette blauwtje te vinden. Voor ons alle drie is het de eerste keer dat we hier zijn, dus hebben geen idee wat te verwachten. Vandaar dat het ook erg tegen valt, als het een onbegaanbare steile helling blijkt te zijn. We zoeken een uurtje, maar zien dan ook in dat dit geen succes op zal leveren, en dus zit er niks anders op om de spullen weer in te pakken en verder te gaan en we rijden verder naar de omgeving van Briancon, Frankrijk.

Als we aankomen is het nog heerlijk warm en vinden we verschillende drinkplekken met tientallen blauwtjes. Ook vliegen er redelijke aantallen van de Alpenparelmoervlinder – Melitaea varia rond. Op het eerste gezicht ziet het er prima uit. Om de omgeving nog wat beter te verkennen zoeken we ook wat hoger gelegen delen en daar vinden we zeker twintig druk vliegende Witbonte parelmoervlinder – Euphydryas cynthia. Aangezien ik dit een van de mooiste vlinders vind, besluit ik al vast hier de volgende ochtend te starten. Maar voor de zon onder gaat gaan we eerst nog even kijken bij alle blauwtjes en parelmoervlindertjes op een wat lager gelegen deel. Als het dan eenmaal wat frisser is geworden blijken de meeste vlinders ook compleet verdwenen te zijn. Er zit hier en daar nog een enkeling, maar de grote aantallen waar we op hoopten zijn weg. Ik kom gelukkig nog een Berggentiaanblauwtje – Maculinea rebeli tegen, een soort die ik niet vaak zie in de alpen en dus ga ik bij gebrek aan beter hier maar wat foto’s van maken, voordat het helemaal donker is.

Berggentiaanblauwtje – Maculinea rebeli

Na een koude nacht in de auto moeten we natuurlijk zo snel mogelijk op zoek naar vlinders. Jordi besluit bij het lager gelegen stuk te blijven en ik wil toch proberen de Witbonte parelmoervlinders te vinden. Als ik even later boven aan kom sta ik midden in de harde en ijskoude wind. Ik kom verschillende prachtig zittende parelmoervlindertjes tegen, maar ze zijn niet witbont en ze wapperen als een vlag op en neer. onbegonnen werk dus. Zo snel mogelijk stap ik weer in de auto om terug te rijden om daar een wat meer in de luwte liggend plekje te vinden. Eenmaal aangekomen is Jordi al lekker foto’s aan het maken en vlindertjes zitten nog mooi stil. Snel ga ik ook aan de slag en probeer wat te maken van de Alpenparelmoervlinders die al bijna beginnen te vliegen. Met een beetje geluk vind ik er nog eentje die net in de schaduw van een boom zit.

Alpenparelmoervlinder – Melitaea varia

Vervolgens loop ik nog een paar uur achter van alles aan, maar zonder resultaat. Wanneer het dan opeens een beetje begint te betrekken gaan er hier en daar toch wat vlinders zitten en heb ik geluk met een mooie Herdersparelmoervlinder – Boloria pales. Dan is het toch wel afgelopen en gaan we langzaam richting huis.

Herdersparelmoervlinder – Boloria pales

Omdat we toch nog graag even foto’s willen maken rijden we naar de Eifel in Duitsland. Vanaf hier zijn we snel weer thuis in Nederland, en kunnen we toch nog gebruik maken van het mooie weer. We besluiten om op zoek te gaan naar Bleke blauwtjes die in de tijd in grote aantallen te vinden zijn. Als we eenmaal aankomen in het donker zien we in de koplampen van de auto de eerste vlinders al zitten. We zitten dus in ieder geval op de juiste plek.

Als we de laatste gebroken nacht in de auto weer overleefd hebben gaan vol goede moed op zoek. Eigenlijk onnodig, want je struikelt over de vlindertjes. Overal om je heen zit wel ergens een Bleek blauwtje. Om hier vervolgens een mooie foto van te maken is weer een heel ander verhaal. Na ontelbaar veel opties bekeken te hebben, kom ik er nog niet uit en maak ik toch maar wat close-ups. Eerst maak ik wat foto’s van een vrouwtje. Vaak kies ik voor de mooie blauwe mannetjes, maar ook het vrouwtje is prachtig olijf groen / bruin van de binnenkant. Uiteindelijk vind ik ook een perfect vers mannetje, en dan is dat toch nog wel even wat mooier. Wat een prachtig beestje.

Bleek blauwtje – Lysandra coridon

Links naar de verschillende foto’s:

• Alpenparelmoervlinder – Melitaea varia
• Alpenzijde erebia – Erebia mnestra
• Aosta esparcetteblauwtje – Polyommatus humedasae
• Berggentiaanblauwtje – Maculinea rebeli
• Bergresedawitje – Pontia callidice
• Bleek blauwtje – Lysandra coridon
• Darwins hooibeestje – Coenonympha darwiniana
• Geelbanderebia – Erebia flavofasciata
• Groot geaderd witje – Aporia crataegi
• Grote saterzandoog – Satyrus ferula
• Herdersparelmoervlinder – Boloria pales
• Moerasparelmoervlinder – Euphydryas aurinia
• Vlaggewikkeblauwtje – Polyommatus eros

Ondanks dat ik wel vaker een maansverduistering heb gezien, is het toch altijd een bijzonder verschijnsel. Vandaar dat ik toch maar besloten heb vanmorgen eens vroeg op te staan om dit gebeuren op de foto te zetten. Om 04:10 zat ik al in de auto, en met een kopje koffie in mijn hand, ben ik naar de donder heideveld in de buurt gereden. Precies op tijd had ik mijn camera klaar staan en heb ik een uur of 2 foto’s gemaakt van het begin tot het hoogtepunt. De foto hieronder laat dit verloop mooi zien.

Maansverduistering 21-01-2019

Al jaren gaat het erg slecht met het Gentiaanblauwtje in Nederland en waarschijnlijk heel Europa. Ook ik merk dat er op de plekken waar ik jaren geleden zonder problemen Gentiaanblauwtjes kon vinden, er nu geen vlinder meer te vinden is. Mede vanwege de sterke afname wilde ik graag nog eens een goede foto van dit bijzondere vlindertje maken. Al met al ben ik iets van vijf ochtenden op stap geweest. De eerste drie zonder ook maar een Gentiaanblauwtje te zien, maar de vierde ochtend eindelijk een enkel exemplaar weten te vinden die ook nog mee wilde werken. De volgende ochtend nog een poging gedaan met de hoop op wat dauw en mooier licht. Helaas was het weer niet zo super, maar ik kon wel een vlindertje vinden die prachtig zat.

Gentiaanblauwtje – Maculinea alcon

Op 8 juni ben ik na de lunch begonnen aan een kort uitstapje, met als doel de Veenluzernevlinder in Zuid-Duitsland op de foto te zetten. Voor ik de grens over ging ben ik eerst een paar uur op zoek geweest naar de Grote weerschijnvlinder – Apatura iris.

Het was deze middag redelijk bewolkt, maar heel af en toe wist de zon toch even door  te breken. Toen de zon na een uur zoeken even goed door kwam, zweef de eerste Weerschijnvlinder naar beneden om op het pad te gaan zitten drinken. Redelijk makkelijk kon ik uiteindelijk een drietal van deze vlinders vinden en op de foto zetten. uiteindelijk zijn dit denk ik de beste foto’s geworden van de hele trip…

Grote weerschijnvlinder – Apatura iris

Uiteindelijk trok de lucht weer dicht en werd het echt wat frisser waardoor de vlinders weer verdwenen en ik mijn reis weer voor kon zetten. Mijn volgende stop was de Eifel met de bedoeling om de Steppeparelmoervlinder – Melitaea aurelia te vinden. Eenmaal aangekomen op de plek van bestemming is de zon al bijna onder. Toch kan ik zonder moeite de eerste 10 exemplaren redelijk makkelijk vinden en ook maak ik vast wat foto’s.

Als het echt te donker wordt, is het tijd voor wat eten en het vinden van een slaap plek. Vooral dat laatste ging niet echt goed, en uiteindelijk parkeer ik mijn auto ergens op een bos pad waar ik in m’n eentje probeer te slapen.

Na een wat gebroken nacht rij ik in het donker al weer naar de parelmoervlindertjes. Het is zwaar bewolkt, en het ziet er niet naar uit dat het weer veel beter gaat worden vandaag. Wanneer er voldoende licht is zet ik een handje vol vlinders op de foto, en niet al te veel later rij ik weer verder richting het zuiden van Duitsland

Steppeparelmoervlinder – Melitaea aurelia

De reis verloopt voorspoedig en aan het eind van de middag ga ik vast even op zoek naar Pimpernelblauwtjes die ook in dit gebied moeten voorkomen. Na een prachtige wandeling, vind ik stapels Wourparelmoervlinders en ook verschillende Donkere en gewone Pimpernelblauwtjes tegen. Het begint al wat donker te worden dus ik onthoud de plekken waar de meeste vlinders zitten om hier de volgende ochtend eerst naar toe te gaan. Dan ga op zoek naar een plek om te slapen. Omdat ik al wat gaar ben van de vorige nacht probeer ik een hotel te vinden, maar vanwege een bruiloft is het meeste in de directe omgeving vol en beland ik weer in mijn auto. En alsof dat nog niet erg genoeg is, begint het ook nog te regenen. Toch val ik even in slaap, maar rond een uur of 01:00 schrik ik wakker van een klap onweer, en het ondertussen echt noodweer te zijn.

Na weer een nacht amper geslapen te hebben loop is ’s ochtends weer richting de vlinders. Zoals verwacht na dit weer is er eigenlijk niks meer te vinden, maar gelukkig is het wel mooi opgeklaard. Na lang zoeken weet ik toch wat vlinders te vinden, en precies op het goede moment vind ik het eerste Donkere pimpernelblauwtje.

Donker pimpernelblauwtje – Maculinea nausithous

Een kwartiertje later is het al weer aardig warm en begint er van alles uit te gras te kruipen en weer vrolijk rond te vliegen. Tot mijn verbazing komt er vlak naast me een Veenhooibeestje op een Pimpernel bloempje zitten en voor het eerst kan ik hier ook eens rustig een foto van maken. Niet een prachtige plaat, maar wel een mooi scherpe foto van een lastig te fotograferen vlindertje.

Veenhooibeestje – Coenonympha tullia

De rest van de dag loop door het gebied te zoeken. Op een bepaald stuk vind ik uiteindelijk nog een stuk of 3 Veenluzernevlinders, maar deze blijven non-stop vliegen. Eerst twijfel ik nog of ik de volgende dag terug zal komen om te zien of deze vlinders slapend te vinden zijn, maar omdat die kans zo klein is ga ik het einde van de dag langzamerhand weer richting Nederland. Her en der stop ik nog wel eens en maak nog een paar prut foto’s, maar meer kon ik er helaas niet van maken.

Uiteindelijk weer mooi op tijd thuis.

Begin mei zijn we met het hele gezin een weekendje naar de Belgische Ardennen geweest met de tent. Het weer was lekker en de kinderen hadden vrij, dus was dat een prima reden om even op stap te gaan. Wat vlinders betreft is het dan toch nog wat aan de vroege kant, maar dit jaar waren de Blauwe vuurvlinders ook erg vroeg en dus heb ik zoals bijna elk jaar weer een poging gewaagd. Dit keer ben ik wat minder enthousiast over het resultaat, maar het is altijd schitterend om deze vlindertjes om je heen te zien vliegen.

Blauwe vuurvlinder – Lycaena helle

Een weekje later ben ik op de Veluwe op zoek geweest naar de Bruine vuurvlinder. Ook een schitterend vlindertje waar ik al lange tijd geen goede foto van had gemaakt. Gelukkig lukte het een mooi vers vrouwtje te vinden waar ik in eerste instantie foto’s van maakte met de vleugels gesloten. Toen toch maar besloten om te wachten tot de vleugels open zouden gaan. Zoals we vaker vloog het vlindertje weg voor de foto gemaakt was, maar vanwege de temperatuur was het beestje prima te volgen. Al snel belande ze op een sprietje en ging uitgebreid zitten opwarmen in het eerste zon licht. Wat mij betreft een heerlijk plaatje, met mooie warme kleuren.

Bruine vuurvlinder – Lycaena tityrus