07-09-2025 - Kempense heidelibel (Sympetrum depressiusculum) en Noordse winterjuffer (Sympecma paedisca)

Het einde van het vlinder- en libellenseizoen komt alweer in zicht. Gelukkig vliegen er nog wat soorten rond, waaronder nog redelijk wat libellen. Dus toch maar weer een ochtend op pad gegaan, samen met Jordi richting de Weerribben.

De weersvoorspellingen waren niet geweldig, maar eenmaal op de plek zelf viel het allemaal best mee. Het was zelfs best mooi. We hoefden niet lang te zoeken, na twee minuten hadden we al de eerste libellen te pakken, dus we konden direct aan de slag.

Het doel van deze ochtend was de Kempense heidelibel (Sympetrum depressiusculum), en die vonden we in flinke aantallen. Zonder veel moeite kwamen we er tientallen tegen. Toen de zon eindelijk boven de bomen uitkwam, kregen we een mooi gele gloed in de achtergrond. In combinatie met de laatste dauwdruppels op het gras leverde dat een fris plaatje op van deze mooie soort.



Terwijl ik nog even verder liep, zag ik ineens een Noordse winterjuffer (Sympecma paedisca). Die zat zich net op te warmen in het eerste zonlicht. Natuurlijk snel mijn camera erbij gepakt en nog net een paar foto's kunnen maken voordat hij weer wegvloog. Super mooi om deze soort eens vast te leggen in een frisse, groene setting, in plaats van de grijze, winterse beelden die ik normaal van dit juffertje maak.



Al met al weer een fijne ochtend, met leuke soorten en prima omstandigheden. Mooi om te zien dat er ook aan het eind van het seizoen nog genoeg te beleven valt.

---

17-08-2025 - Zadellibel - Anax ephippiger

Op vrijdag 15 augustus werden er voor het eerst sinds 2019 weer Zadellibellen (Anax ephippiger) in Nederland gezien. Dit keer waren er waarnemingen uit Eindhoven. Jordi en ik besloten daarom om op zaterdag 16 augustus die kant op te gaan om te kijken of we er zelf ook eentje konden vinden.



Na een rit van anderhalf uur kwamen we aan op de juiste locatie. We hebben zo’n drie uur gezocht. Uiteindelijk zagen we één exemplaar, maar die vloog meteen de bomen in voordat we er een goede foto van konden maken. Verder bleef het stil, dus gingen we maar weer naar huis.

De volgende ochtend besloot ik het nog een keer te proberen. De weersvoorspellingen waren iets beter geworden en ik had het idee dat het nog wel de moeite waard kon zijn. Jordi kon helaas niet mee, dus reed ik alleen opnieuw in het donker richting Eindhoven.

Vlak voor zonsopkomst vond ik al snel een vrouwtje, slapend in het gras. Ik kon om mijn gemak foto's maken en omdat ik niet verwachte meer libellen te vinden nam ik de tijd. Na een zo goed mogelijke foto gemaakt te hebben keek ik toch nog even goed rond.



Ongeveer drie meter verder ontdekte ik ook een mannetje, iets minder mooi gepositioneerd, maar toch leuk. Ik maak wat foto's en kijk ik nog even om nog twee exemplaren te vinden, waarvan er één, een mannetje met al wat kleur, mooi zat voor de camera. Omdat de libel perfect zit kon een foto maken waarbij de vleugels aan alle kanten scherp zijn en kleuren mooi uitkwamen, inclusief de gele vlekken op de vleugels.



Voorheen vond ik dit niet een hele mooie libellensoort, maar zoals ik hem nu heb gezien is het toch een pracht beestje.

---

Zomervakantie Italië & Corsica (17-07 / 07-08 2025)

Na lekker uitgeslapen te hebben stappen we rond een uurtje of 10:00 in de auto om aan onze vakantie te beginnen. Zoals altijd rijden we richting het zuiden van Europa.



Na een klein dagje gereden te hebben beginnen we met een overnachting in Mannheim. De volgende dag gaan we verder naar Italie, maar we wilden de drukke van de Gotthardtunnel vermijden. Daarom zijn we richting oost Zwitserland gereden om via de Albullapass Italië binnen te rijden. Natuurlijk moesten we wel eerst even een stop maken bij de Palpuognasee, waar ik puur toevallig een Zilverbruin blauwtje (Aricia nicias) vond. Een leuke soort die ik niet vaak gezien heb, dus super om te vinden en ook nog een aardige foto van te maken.



Vervolgens reden we verder over de Bernadinapass richting Italie. Via een schilderachtige route kwamen we uiteindelijk uit in Bergamo. Een grote stad met een prachtig oud centrum. Na een overnachting in de omgeving reden we verder richting Piacenza om een paar dagen in een agriturismo te verblijven waar we jaren eerder ook wel geweest zijn. Hier hadden we heerlijk de tijd om lekker uit te rusten. Ook deed ik wat pogingen om zo nu en dan een Luzerne vlinder to fotograferen in de boeren landjes in de omgeving.



Na een paar dagen rust was het plan om richting Corsica te vertrekken. Helaas bleken de boten vanaf Livorno vol te zitten en dus moesten we vertrekken vanaf Piombino. Na een nachtje slapen in de omgeving pakten we de boot om richting Corsica te vertrekken.



Hier starten we met een dagje aan het strand op een kleine camping. De volgende dag zakten we wat af naar het zuiden voor een nacht in een charmant hotel en een prachtige omgeving. De dag hierna gingen we op zoek naar een leuke plek in Corte, helaas konden we hier niet echt mooie plekken vinden en vonden we het gewoon niet een mooie stad. We besloten terug richting het noorden te trekken en een camping in de bergen te gaan zoeken. We kwamen aan op een voor ons bekende camping waar we vervolgens een week zijn gebleven.

Tijdens deze week ben ik zo nu en dan op stap geweest op zoek naar vlinders. De eerste keer vrij hoog in de bergen, maar hier waren de meeste vlinders al afgevlogen doordat we al vrij laat in het seizoen waren. De beste foto die ik kon maken was van een Corsicaans heideblauwtje (Plebejus argus corsicus)



Een andere dag wilde ik toch nog kijken voor de Corsicaanse koninginnenpage (Papilio hospiton) op een prachtige plek in de heuvels.



Het was absoluut een schitterende plek, maar het enige wat ik vonde was een paar kleine tijmblauwtjes. op zich prachtige vlindertjes die ik nog nooit op Corsica gezien had, maar niet wat ik zocht.



De volgende dag keerde ik terug naar dezelfde plek en dacht een Corsicaanse koninginnenpage (Papilio hospiton) te spotten, helaas bleek het een Koningspage (Iphiclides podalirius) te zijn. Terwijl ik terugliep naar de auto, stuitte ik op een Klein tijgerblauwtje (Leptotes pirithous). Deze vlinder heb ik al vaak gezien, maar nog nooit op foto vastgelegd. Zo vond ik toch nog een nieuwe soort voor mijn website.



Op de camping zelf vond ik nog een Vale argusvlinder (Lasiommata paramegaera). Altijd lastig om te fotograferen, maar uiteindelijk toch een net plaatjes van dit vlindertje kunnen maken.



Tijdens een korte wandeling in de omgeving ontdekten we enorm veel Kardinaalsmantel (Argynnis pandora). Door de warmte waren ze enrom druk in de weer, maar ik kon er gelukkig eentje met open vleugels fotograferen.



Op de laatste dag bij de camping experimenteerde ik nog wat met de Koperen beekjuffer (Calopteryx haemorrhoidalis) die bij de rivier naast de camping zaten. Het zijn prachtige beestjes die helaas telkens in de scharuw gaan zitten. Ik had hier meer van verwacht, maar soms werken ze gewoon niet mee.



Nadat we met een vertraagde boot pas om 23:30 weer het vaste land bereikten vonden we een schraal hotelletje in Livorno waar we nog terrecht konden. Het ontbijt viel ons alles mee, en vol nieuwe energie gingen we een dagje in Florence kijken. Op zich een prachtige stad, maar na een middagje rondlopen waren we hier wel weer klaar en begonnen we langzaam aan de tocht terug.



Via de Gotthardpas reden we langs een enorm file voor de tunnel rustig richting Duitsland. Iets over de grens hadden we nog een heerlijke overnachting in het prachtige plaatsje Kappelrodeck, om de volgende dag het laatste stuk naar huis te rijden.

Zoals wel vaker moet er altijd wat mis gaan en een uurtje voor Keulen kregen we een lekke band en moesten we worden weggesleept. Natuurlijk konden we dezelfde dag niet meer geholpen worden waardoor we nog een extra nacht in een hotel moesten verblijven. Gelukkig vonden we een prachtige plek om te slapen en de volgende ochtend na een heerlijk ontbijt konden we de laatste etappe naar huis afleggen.

---

01-07-2025 / 06-07-2025 Zuid-Spanje

Naast het maken van mooie natuurfoto's, vind ik het minstens zo leuk om op zoek te gaan naar nieuwe Europese vlindersoorten. In de afgelopen jaren heb ik al veel soorten gevonden binnen een straal van zo'n ruim 1000 kilometer van huis. Tijd dus om eens wat verder van huis te gaan. De keuze viel op Zuid-Spanje, meer specifiek de regio rond Granada en de Sierra Nevada, in de hoop een paar bijzondere soorten te ontdekken.

Dag 1: Op 1 juli ging het avontuur van start. De wekker ging om 03:30 uur en om 04:00 zat ik al in de auto richting Schiphol. Mijn bagage: een fototas met camera, schoon ondergoed, een T-shirt en mijn statief. Om 07:20 vertrok mijn vlucht naar Madrid, waar ik na een korte overstap doorvloog naar Granada. Rond 13:00 stond ik daar op Spaanse bodem.

Bij aankomst haalde ik de huurauto op, een mooie Seat Arona, en reed direct door naar de Sierra Nevada. Hoewel dit 's winters een drukbezocht skigebied is, was het er nu compleet uitgestorven. Voor slechts 40 euro kon ik een compleet appartement huren met alles erop en eraan.



Na het inchecken ben ik direct op pad gegaan, begonnen in de lagere delen van de bergen. Er waren veel vlinders te zien, maar voornamelijk algemene soorten. Ik besteedde veel te veel tijd aan heideblauwtjes, die uiteindelijk toch niet zo bijzonder bleken te zijn. Gelukkig had ik ook geluk met een mooi Parelmoerblauwtje (Polyommatus nivescens), die even bleef zitten voor een foto.



's Avonds at ik in het enige restaurantje dat open was en kon ik nog wat mooie platen maken van o.a. het Resedawitje (Pontia daplidice) en het Spaans dambordje (Melanargia lachesis). Daarna op tijd naar bed om de volgende dag weer fris te zijn.



Dag 2 Om 07:00 begon ik aan de klim richting zo'n 2600 meter hoogte, op zoek naar het Nevadaturkooisblauwtje (Polyommatus golgus). Ik kwam er al snel achter dat je niet met de auto verder de bergen in mocht. Eigenlijk direct stond ik al voor een slagboom en dus moest ik de wandeling te voet afleggen. Naast de slagboom kwam ik direct al een bord tegen met informatie betreft de zeldzame vlinders in deze regio. Precies de drie soorten die ik komende dagen hoop te vinden.



Vol goed moed begin ik aan de wandeling. Het landschap hier toch vrij hoog in de bergen is heel anders dan ik had verwacht. Aangezien ik vaak in de alpen kom, had ik op iets vergelijkbaars gerekend, maar het is hier veel kaler en er zijn weinig bloemetjes te vinden.



Na een korte wandeling vond ik een prachtig mannetje dat zich goed laat fotograferen. Ik zoek nog wat verder en vind er een stuk of vijf, vermoedelijk allemaal mannetjes. Aangezien er weinig leuke plantjes en bloemetjes groeien zijn er weinig creatieve opties om foto's te nemen. Toch was ik opgelucht dat ik de eerste soort die ik zocht vast gevonden had.



Aangezien de eerste soort vrij snel op de foto stond, wilde ik graag voor nummer twee gaan, het zeldzame Nevadamansschildblauwtje (Agriades zullichi). Deze soort wordt soms ook gezien als een ondersoort van het Noordelijk mansschildblauwtje (Agriades glandon). Ik had een beetje gehoopt dat ik deze vlinder op dezelfde plek als het Nevadaturkooisblauwtje (Polyommatus golgus) zou vinden, maar helaas. Thuis had ik wat alternatieve plekken uitgezocht om te gaan zoeken, maar nu ik geen auto had was dat wel een hele wandeling. Omdat dat toch de enige optie was en ik de tijd had, ben ik begonnen aan de wandeling van een uurtje of drie. De wandeling was best pittig, stijl en warm, maar uiteindelijk kwam ik op de juiste plek aan. Na een kwartiertje zoeken in een vrij klein gebiedje vond ik twee vlindertjes. Ondanks het harde licht en de kale steenachtige omgeving en de constante wind kon ik een paar foto's maken. Hierna te voet weer het hele stuk naar beneden lopen zonder enige spannende vlinder tegen te komen.



Later die middag probeerde ik nog een ondersoort van de Apollovlinder te vinden, de Parnassius apollo nevadensis, maar zonder succes. Na uren zoeken en lopen was ik compleet gesloopt en besloot ik op tijd te eten en vroeg mijn bed in te duiken.

Dag 3 Ik begon de dag met een korte wandeling de bergen in naar een plekje waar ik gister redelijk wat vlinders zag vliegen. Terwijl ik nogmaals een Parelmoerblauwtje vastlegde zong achter me een Blauwe Rotslijster een prachtige lied. Toen het al weer te warm werd keerde ik om en om 09:00 checkte ik uit bij het hotel en reed richting de oostelijke kant van de Sierra Nevada. Hier hoopte ik de zeldzame Nevadaheremiet (Pseudochazara williamsi) te vinden.



Het gebied was prachtig maar steil en zonder schaduw. Na zo'n 3 uur omhooggelopen te hebben vond ik helaas geen Nevadaheremiet, maar wél de zeldzame Apollo ondersoort: Parnassius Apollo Nevadensis. Ze vlogen veel, maar met wat geluk kon ik toch een paar aardige foto's maken. Prachtige grote vlinders, die voor mijn gevoel een veel groter gebied overvliegen dan de Apollo's die ik vaak in de Alpen zie. Ik vraag me af of het eigenlijk niet een aparte soort is.



Daarna vervolgde ik mijn reis richting de Sierra de la Sagra, een afgelegen, rustig gebied waar je uren kunt lopen zonder iemand tegen te komen. Hier zocht ik naar het Almijara-esparcetteblauwtje (Polyommatus violetae). Ik vond er al snel twee, maar het was nog te warm voor goede foto's. Daarom besloot ik eerst een slaapplek te zoeken, en kwam terecht in een gehucht in de buurt van Huescar. Na deze lange dag viel ik snel in slaap.



Dag 4 Goed uitgerust begon ik aan de zoektocht naar het Almijara-esparcetteblauwtje. De wandeling was dit keer gelukkig vrij vlak en door mijn verkennende wandeling van gister wist ik al ongeveer waar ik moest zijn. Binnen de kortste keren had ik de eerste exemplaren weer gevonden, en kon ik eindelijk wat mooie foto's maken. Blij en tevreden dat ik alle drie de blauwtjes gevonden had besloot ik weer terug naar de auto te gaan en mijn rit te vervolgen.



Omdat ik het niet zag zitten de la Sagra op te klimmen wat eigenlijk m'n plan was ben ik 2 uurtjes richting het noorden gereden om libellen te zoeken. Ik had thuis al een goede plek uitgezocht waar ik de nodige leuke soorten hoopte te vinden. Bij aankomst zag het er wat minder spectaculair uit dan gedacht, maar dat zegt niet altijd wat.



Deze plek bleek een goede zet, ik vond zowel de Cazumatanglibel (Onychogomphus cazuma) als de Moorse tanglibel (Onychogomphus costae). Helaas kon ik van de Moorse tanglibel maar 1 of 2 exemplaren vinden en waren ze erg schuw. Ik kon er dan ook niet meer van maken dan een foto van wat verder af dan ik zou willen.



Gelukkig werkte de Cazumatanglibel een stuk beter mee. Zowel mannetjes als vrouwtjes gingen rustig op takjes zitten en lieten zich redelijk makkelijk fotograferen. Hier en daar bloeide wat Oleander wat voor fijne roze kleuren in de achtergrond zorgde. Tussendoor vlogen er af en toe ook nog prachtige Oranje zonnewijzers (Trithemis kirbyi) langs, felgekleurd en een genot om te zien.



Ondertussen had ik al enkele keren een tandem parende Cazumatanglibellen gezien, maar elke keer vlogen deze rechtstreeks de bomen in. Tot ik een vrouwtje aan het volgen was die rustig langs het water vloog en plotseling gegrepen werd door een mannetje. De twee vlogen een klein stukje verder de biezen in. Dit gaf me net de mogelijkheid om een handje vol foto's te schieten voordat ook dit stel er vandoor ging richting de bomen.



Om 18:00 was ik op, dus besloot ik even te gaan liggen maar niet vergeten de wekker te zetten voor het eten! Om 20:00 uur schrok ik wakker van de wekker en ging even wat eten. Omdat mijn Spaans niet al te best is bestelde ik per ongeluk varkens oren. De smaak viel mee, maar het idee zorgde ervoor dat ik mijn bond niet helemaal weg kon krijgen. Ik bestelde nog wat anders en uiteindelijk ging ik voldaan weer richting bed.

Dag 5 Ik verwachtte geen slapende libellen meer te vinden, dus liet ik de wekker voor wat het was. Toch werd ik rond 07:00 wakker en stond ik weer vroeg bij het water. Daar vond ik onverwachts de Zuidelijke waterjuffer (Coenagrion caerulescens), nog een nieuwe soort voor mij.



Daarna probeerde ik nogmaals de Moorse tanglibel te fotograferen, maar zonder succes. Op weg terug naar de auto vond ik wél nog twee Gestreepte heivlinders (Hipparchia fidia). En ook een van deze vlinders wilde nog even fijn meewerken voor een foto.



Later die dag toen ik wat rondzocht in de omgeving ontdekte ik bij toeval een plek met meerdere Kleine monarchvlinders (Danaus chrysippus). Ze wilden niet makkelijk gaan zitten, maar gelukkig kreeg ik toch een paar goede foto's. Dit was echt een leuke verrassing en ik had ook niet verwacht dat dit zulke prachtige vlinders zouden zijn.



Op de terugweg richting Granada bezocht ik nog een extreem droge plek waar ik het Vals oranjetipje (Colotis evagore) hoopte te vinden. Ondanks de hitte vond ik er genoeg, twee keer bleef er eentje lang genoeg stilzitten voor een foto. Maar omdat dit geen fijne plek was om te zijn, ging ik zo snel mogelijk weer door.



Voor het donker werd reed ik nog snel even naar de kust, waar ik op zoek ging naar de Monarchvlinder (Danaus plexippus). Die vond ik inderdaad, vliegend in een stadspark, maar een foto maken lukte helaas niet. Daarna snel terug naar het hotel voor een laatste nacht. Het hotel was niet heel best, en ik had een klein smoezelig kamertje, maar ik sliep er weer voortreffelijk.



Dag 6 Na een rustige ochtend zonder fotoplannen reed ik op tijd richting vliegveld. Om 12:40 vertrok mijn vlucht naar Nederland en rond 18:00 was ik weer thuis. Het was een intensieve maar fantastische week met een aantal geweldige nieuwe soorten en foto's, maar het is ook weer fijn om thuis te zijn.

---

26-06-2025 / 29-06-2025 Weekend Zwitserland

Mijn dochter Bo wilde heel graag samen met haar vriendje Arne met me mee naar Zwitserland. Even leek het lastig te plannen, maar ik had een lang weekend vrij en dus besloten we om toch te gaan. Donderdag 26 juni vertrokken we rond 17:00 uur met z’n drieën richting het zuiden. Na zo’n vier uur rijden stopten we in een klein gehucht in de buurt van Koblenz om daar te overnachten.



Vrijdagochtend begonnen we met een ontbijtje bij de lokale bakker en vervolgden onze weg richting Zwitserland. Halverwege de middag kwamen we aan op de Albula-pas, waar we meteen stopten bij de prachtige Palpuognasee, wat mij betreft een van de mooiste plekjes die er is.



Terwijl Bo en Arne een rondje om het meer liepen, haalde ik mijn camera tevoorschijn. Al snel zag ik de eerste vlinders zoals de Oranjebonte parelmoervlinder (Euphydryas intermedia) en twee Kleine apollovlinders (Parnassius phoebus) voorbij fladderden. Helaas zat het nog niet mee qua fotografie, maar het was wel veelbelovend.

Later die middag reden we een stukje verder naar beneden op de pas. Daar vond ik een Wikkeblauwtje (Polyommatus amandus), geen zeldzame soort, maar ik kom hem niet vaak tegen, laat staan dat ik er foto's van heb. Dus dat was een leuke verrassing.



We sloten de dag af met een gezellige maaltijd bij de lokale pizzeria, waarna we terugkeerden naar de pas om daar te overnachten. Bo en Arne sliepen op een luchtbed op de achterbank, terwijl ik me achter het stuur nestelde. Niet ideaal, maar we sliepen verrassend goed.



Zaterdagochtend werd ik rond 5:30 uur wakker. Lang in mijn autostoel blijven zitten was geen optie, dus ik sloop zachtjes naar buiten met mijn camera om op zoek te gaan naar vlinders. Al snel vond ik een slapende Kleine apollovlinder, zoals zo vaak hangend aan een grasje of Zegge. Deze keer stond er ook prachtige orchideeën naast, maar de hoek was onmogelijk om goed te fotograferen. Ik besloot te wachten op het eerste zonlicht. Toen de zon eenmaal over de bergtoppen kwam, opende de vlinder zijn vleugels en glinsterden de dauwdruppels prachtig in het tegenlicht. Ik maakte snel een paar foto's, maar helaas gooide een boom wat roet in het eten en had ik maar heel kort de perfecte lichtomstandigheden. Daarna vloog de vlinder alweer weg.



Nog helemaal enthousiast over dat moment ging ik verder op zoek. Inmiddels waren er meer vlinders actief. Ik maakte wat foto's van onder andere de Bruine vuurvlinder (Lycaena tityrus), maar echt bijzondere foto's zaten er nog niet tussen. Totdat ik opnieuw een Oranjebonte parelmoervlinder tegenkwam die regelmatig even stilhield. Hij landde kort op een tijmplantje, precies lang genoeg voor een redelijk scherpe foto.



Tegen die tijd waren Bo en Arne ook wakker. We gingen samen naar het kleine restaurantje boven op de pas voor koffie en ontbijt. Daarna gingen zij een stukje wandelen terwijl ik op zoek ging naar de Dwergparelmoervlinder (Melitaea asteria). Omdat het nog vroeg in het seizoen was, had ik er weinig hoop op, maar na een half uurtje vond ik er toch eentje. In de uren daarna vond ik er zeker vijf verschillende exemplaren. Het fotograferen was lastig door de harde wind en de felle zon op de kale vlakte, maar toch kreeg ik een paar mooie foto's waar ik erg blij mee ben.



Later op de middag maakten we nog een mooie rit langs enkele gletsjers en over de Bernardinapas. Daarna besloten we alvast een stuk terug te rijden zodat de terugreis zondag wat korter zou zijn. Net over de grens in Duitsland vonden we een gezellig hotelletje in een klein dorpje. We trakteerden onszelf op een ijsje en lagen vroeg in bed.

Zondagochtend zaten we rond 08:00 uur alweer in de auto. We haalden een vers broodje bij de bakker en begonnen aan onze rit terug naar Nederland. Na een vlotte reis waren we rond 16:00 uur weer thuis.

---

03-06-2025 - Drie keer de Weerribben

Omdat er momenteel niet veel vlinders te vinden zijn, besloot ik de afgelopen tijd drie keer op pad te gaan in Nationaal Park de Weerribben. De focus lag dit keer op libellen.

Op 16 mei 2025 ging ik in mijn eentje op stap. Vol goede hoop op het vinden van uitsluipende libellen vertrok ik vroeg in de ochtend. Helaas viel het behoorlijk tegen. Met veel moeite wist ik slechts twee libellen te vinden, en het lukte niet om daar mooie foto's van te maken. Een beetje teleurgesteld keerde ik terug naar huis, maar toch, lekker buiten zijn is nooit verspilde tijd.

Twee dagen later ging ik opnieuw, dit keer samen met Jordi. Het weer was schitterend, en bij aankomst zag het er veelbelovend uit. We vonden redelijk wat libellen, maar op de een of andere manier lukte het niet om echt geslaagde foto's te maken. Uiteindelijk wist ik een paar opnames te maken van de Bruine korenbout (Libellula fulva). Niet spectaculair, maar al beter dan de eerste keer.



Op de terugweg richting de auto zagen we hier en daar juffertjes vliegen, waaronder een opvallend mooi gekleurde Azuurwaterjuffer (Coenagrion puella). Normaal besteed ik daar niet veel aandacht aan met de camera, maar dit exemplaar vond ik toch de moeite waard. Helaas ook hier geen topfoto, maar wél een prachtig diertje om te zien.



De derde keer, op 3 juni, ging ik opnieuw samen met Jordi op pad. Dit keer bleek het juist lastig om libellen te vinden. Af en toe zagen we een enkele Bruine korenbout, maar verder bleef het rustig. Terwijl we bleven zoeken, begon de zon al op te komen. Ik haastte me naar een plek waar ik eerder een korenbout had gezien, in de hoop nog een mooi tegenlichtmoment te pakken.

Het licht veranderde razendsnel, maar ik had nét genoeg tijd om een geslaagde foto te maken, met de warme gloed van de opkomende zon op de achtergrond. Ondanks de korte fotografiemogelijkheid maakte dit de moeite zeker waard.



Op weg terug naar de auto viel mijn oog nog op een Variabele waterjuffer (Coenagrion pulchellum). Ik kon het niet laten om toch nog even snel de camera erbij te pakken. Het resultaat? Geen wereldfoto, maar wél een leuk plaatje dat deze ochtend mooi afrondde.

---

10-05-2025 - Tengere grasjuffer - Ischnura pumilio

Na het succes van gisteren met de Zilveren maan (Boloria selene), wilden we vandaag graag opnieuw op pad. Na wat overleg over de mogelijkheden, viel de keuze op de Tengere grasjuffer (Ischnura pumilio). Dit kleine, sierlijke waterjuffertje zie ik zelden in grote aantallen, dus de hoop op een goede plek met een mooie populatie maakte dit een prima plan.

Om 04:00 stond ik al bij Jordi op de stoep voor een kopje koffie. Iets minder fris dan de dag ervoor, maar gelukkig was Jordi er niet veel beter aan toe. Met een tweede bakkie in de hand stapten we in de auto, klaar voor een rit van ongeveer 45 minuten.

We kwamen aan op een prachtig heideveld, een plek die we zo'n tien jaar geleden ook al eens bezochten. Toch kwam het ons direct weer bekend voor. Na een korte wandeling van een kwartier stonden we op de juiste locatie, en jawel, al snel zagen we grote aantallen Tengere grasjuffers, de meeste rustend aan de pijpenstrootjes.

We zochten ieder een fotogeniek juffertje uit en begonnen met fotograferen. Ik vond een prachtig oranje exemplaar, wat deze soort extra bijzonder maakt. Niet veel later kwam de zon op en kleurde de achtergrond in dezelfde warme tinten. Perfect voor een sfeervol plaatje.



Met de zon inmiddels volledig boven de horizon ging ik op zoek naar een nieuw beeld. Tussen het groene biezen vond ik opnieuw een oranje juffertje. Prachtig hoe dit oranje juffertje afsteekt tegen de groene achtergrond.



Ik pruts nog wat met andere juffertjes, maar besef opeens dat ik nog geen blauw mannetje heb gefotografeerd. Net voor vertrek besluit ik er toch nog eentje te zoeken. Gelukkig vind ik er een die nog in de schaduw hangt en dus mooi rustig is. Snel maak ik nog een paar foto's voordat ook deze juffer er vandoor gaat. Precies op tijd om onze spullen in te pakken en weer richting huis te gaan.

---

09-05-2025 - Zilveren maan - Boloria selene

Het zou mooi weer worden, deze vrijdagochtend. Ik had Jordi donderdag al even gesproken, en ook hij had tijd. Dus spraken we af om rond half vijf te vertrekken, met als doel: op zoek naar de Zilveren maan (Boloria selene).

Rond kwart over vier stond ik al bij hem op de stoep, zodat we nog even de tijd hadden voor een kopje koffie. Na een minuut of tien stapten we, gewapend met een vers bakkje koffie, de auto in.

Hoewel we nog niet helemaal wakker waren, was het een gezellig ritje. Een uurtje later kwamen we al aan op de plek van bestemming. Het was nog wat schemerig, dus met behulp van een zaklamp gingen we alvast op zoek.

Al snel vonden we een aantal Aardbeivlinders (Pyrgus malvae), maar van de Zilveren maan was nog geen spoor te bekennen. Tot zo’n tien minuten voor zonsopkomst, toen Jordi ineens twee exemplaren ontdekte. Ik begon alvast mijn spullen klaar te zetten terwijl Jordi nog wat verder zocht. Uiteindelijk vond hij er nog drie, maar ik was inmiddels al druk bezig met één van de vlinders. Toen de zon net boven de horizon uitkwam en door de struiken begon te schijnen, ving ik precies een beetje van dat zachte ochtendlicht in de achtergrond. Een kort moment maar precies genoeg voor een eerste foto.



Niet veel later verdween het zonnetje alweer achter een paar grotere bomen. Tijd om op zoek te gaan naar een ander onderwerp. Omdat we eerder ook de nodige Aardbeivlinders hadden gespot, besloot ik daar nog even te kijken.

Toen ik een mooi exemplaar vond, brak het vroege zonlicht precies langs een grote boom door. Snel zette ik mijn camera neer en maakte een handvol foto’s. Helaas veranderde het licht razendsnel, en daarmee verdwenen ook de mooie kleuren. Toch lukte het om een geslaagde foto te maken van dit prachtige tafereel.



Hoewel we bijna moesten vertrekken, we moesten natuurlijk nog op tijd terug zijn om aan het werk te gaan, liep ik toch nog even terug naar de plek waar we de Zilveren maan hadden gevonden. De zon kwam net over de struiken en kon elk moment op de vlinder vallen. Ik plaatste mijn camera opnieuw op dezelfde plek als eerder en maakte nog een paar foto's. Toen het zonnetje de vlinder raakte, kleurde het hele beeld warm oranje door het tegenlicht. Een prachtig gezicht. Maar ook dit moment was snel weer voorbij.



Nog enthousiast over het bijzondere licht, pakte ik mijn spullen in en liepen we terug naar de auto. Om acht uur waren we alweer terug in Ermelo. Niet veel later zat ik alweer achter mijn laptop, aan het werk...

---

30-04-2025 - Icarusblauwtje - Polyommatus icarus

Afgelopen woensdag begon de dag een stuk eerder dan normaal. Terwijl de meeste mensen nog sliepen, stapte ik al in alle vroegte in de auto, camera mee, op zoek naar vlindertjes. Na een rit van ongeveer een uur kwam ik aan op een plek in het zuiden van het land waar ik een dag eerder al even had gekeken. En ik werd niet teleurgesteld. Al snel ontdekte ik tientallen Icarusblauwtjes (Polyommatus icarus).

Ik probeerde in het zachte ochtendlicht wat foto's te maken, maar soms lukt het gewoon niet. Na veel gepruts besloot ik even geduldig te wachten tot de zon opkwam. Toen de zon eindelijk boven de bomen uit kwam, ging een van de Icarusblauwtjes met open vleugels in het eerste zonlicht zitten. Ik maakte snel een paar opnames met de foto hieronder als het resultaat. Niet veel later vloog het vlindertje al weer weg.

Voor mij was dat het sein om mijn spullen in te pakken, weer in de auto te stappen en koers te zetten naar huis, net op tijd om aan mijn werkdag te beginnen.

---

20-04-2025 - Landkaartje - Araschnina levana

Vanochtend werd in uit mezelf om 5 uur wakker. Een half uur later zat ik in de auto, op weg naar het zuiden van Nederland, op zoek naar de eerste Icarusblauwtjes van het seizoen. Ondanks de schitterende omstandigheden werd het toch niet zo'n succes. Ik kon een paar vlindertjes vinden, maar ze zaten op lelijke of onhandige plekken. Dus besloot ik na een uurtje zonder foto's weer terug te rijden.

Thuis liet het weer zich nog steeds van z’n beste kant zien, dus ik besloot nog een korte wandeling te maken door wat veldjes in de buurt. Tot mijn verrassing trof ik daar ineens een prachtig Landkaartje (Araschnina levana) aan. De vlinder zat redelijk mooi en het zachte ochtendlicht was nog prima voor een foto.



Toen de temperatuur opliep, vloog hij weg om nectar te zoeken. Dit gaf me nog mooi de mogelijkheid om ook een foto van de open vleugels te maken. Een geluk bij een ongeluk. Soms vind je het mooiste onverwachts, gewoon dicht bij huis.

---

12-04-2025 - Oranjetipje - Anthocharis cardamines

Deze ochtend ben ik voor het eerst in lange tijd weer eens gezellig met Jordi op pad geweest om vlinders te zoeken. Om 05:00 uur stond ik bij hem op de stoep voor een kop koffie, waarna we samen een uurtje richting het noorden van het land reden.

Rond 06:00 uur stappen we in het donker uit de auto, klaar voor ons vlinderavontuur. Omdat we verwachten aardig wat tijd nodig te hebben én we klaar willen zitten zodra de zon om 06:45 opkomt, gaan we meteen aan de slag. Met behulp van een zaklamp begint onze zoektocht.

Het eerste half uur levert met moeite één Oranjetipje (Anthocharis cardamines) op. Helaas zit dit exemplaar op een wat minder fotogenieke plek, dus besluiten we verder te zoeken. Jordi kamt een nabijgelegen veldje uit, terwijl ik nog een rondje maak. Met veel moeite vind ik gelukkig nog een vlinder die wat beter mee lijkt te werken.

Snel zet ik mijn spullen klaar en zoek naar de mooiste compositie. Door de vrij dichte mist duurt het even voordat de zon doorbreekt, maar dat komt eigenlijk wel goed uit. Zo heb ik extra tijd om een goede opstelling te vinden. Uiteindelijk ontdek ik een mooi standpunt waarbij de dauwdruppels prachtig reflecteren en de biezen voor wat dynamiek in de achtergrond zorgen.

Als de eerste zonnestralen over het veld glijden, begint het snel op te warmen. Vanaf de achterkant van de Pinksterbloem kruipt een vlieg omhoog, terwijl de vlinder nog rustig slaapt. De vlieg begint zich alvast uitgebreid te wassen en op te warmen. Misschien een klein beetje storend in beeld, maar ik vind het eigenlijk ook wel leuk dat er van alles gebeurt in het beeld.

Als het licht erg hard wordt, pak ik na een uurtje fotograferen mijn spullen weer in. Op een ander veldje kom ik Jordi tegen, die daar verschillende Klein geaderd witjes (Pieris napi) heeft gevonden. Voldaan stappen we weer in de auto en na een welverdiende koffiebreak komen we mooi op tijd weer thuis aan.

---

08-04-2025 - Klein koolwitje - Pieris rapae

De eerste vlinders laten zich gelukkig alweer zien! Naar mijn idee zijn er opvallend veel Citroenvlinders (Gonepteryx rhamni) en Dagpauwogen (Inachis io) actief. In mijn tuin zie ik er in ieder geval regelmatig een aantal vrolijk rondfladderen.

Elke keer als ik ze zie vliegen, krijg ik meteen zin om zelf op pad te gaan en naar vlinders te zoeken. Niet alle soorten laten zich makkelijk fotograferen, vooral omdat sommige moeilijk slapend te vinden zijn. Gelukkig zijn de witjes inmiddels ook begonnen met vliegen, en die zijn juist een stuk makkelijker te vinden als ze 's avonds een plekje hebben uitgezocht om te overnachten.

Op een mooie, heldere doordeweekse avond besloot ik eropuit te gaan om in de buurt naar slapende witjes te speuren. Dat bleek nog niet zo eenvoudig, maar na drie kwartier zoeken vond ik uiteindelijk toch twee exemplaren. Eén van de Kleine koolwitjes (Pieris rapae) had een mooi plekje gevonden op een Pinksterbloem om de nacht door te brengen.

Dankzij de kraakheldere hemel kon ik mooi gebruik maken van het licht van de ondergaande zon. Het resultaat is wat anders dan anders, misschien iets aan de donkere kant, maar ik vind dat het wel een fijne voorjaars­sfeer uitstraalt.

---

18-01-2025 - Noordse winterjuffer - Sympecma paedisca met rijp

Ik ben nu al een paar keer op stap geweest om foto's te maken van de Noordse winterjuffer - Sympecma paedisca. Omdat er weer mist en vorst voorspeld was kon ik het niet laten om toch maar weer een poging te wagen. Jordi ging gezellig mee, en deze keer besloten we eens op een ander plekje te gaan kijken. Na een paar koppen koffie stapten we in de auto om een uurtje later aan te komen op de plek van bestemming.

Vol goede moed stappen we uit de auto en beginnen we met zoeken. Helaas hebben er koeien gelopen op deze plek en is een groot deel van de vegetatie opgegeten of plat getrapt. Het valt dan dus ook niet mee om wat te vinden. Gelukkig vinden we uiteindelijk een paar exemplaren maar helaas zitten ze een beetje onhandig en kan ik er niet heel veel mee.

Om niet met lege handen naar huis te gaan besluit ik toch maar wat close-ups te maken. Dit levert niet hele mooie foto's op, maar het laat wel heel mooi zien hoe dit beestje onder het ijs zit. Ik heb een poging gedaan wat details van de foto te vergroten. Hierdoor kan je goed zien dat alle haartje op de pootjes bedekt zijn met een laagje ijs, ook zit er op het achterlijf een soort van dikke bevroren druppel. Bijzonder dat dit beestje onder deze omstandigheden de winter kan overleven.

---

11-01-2025 - Noordse winterjuffer - Sympecma paedisca nog een poging

Vorig week dacht ik dat mijn zoektocht naar de Noordse winterjuffer (Sympecma paedisca) wel klaar was. Maar het weerbericht voor die zaterdagochtend zag er veelbelovend uit, dus besloot ik toch even te kijken of ik nog een kans had. Na een belletje met Jordi, die helaas geen tijd had om mee te gaan, twijfelde ik een beetje. Alleen naar het noorden rijden en daar in de kou zitten, leek me niet bepaald aantrekkelijk. Gelukkig wist mijn vrouw me te overtuigen om toch de deur uit te gaan.

Om 06:30 uur werd ik wakker, en na twee kopjes koffie was ik klaar om op pad te gaan. De autoruiten moesten nog even ijsvrij gemaakt worden en ik was vergeten te tanken, dus dat moest ook snel gebeuren. Eenmaal onderweg waren mijn handen al aardig verkleumd, maar tegen 08:30 uur kwam ik weer opgewarmd op mijn bestemming aan. Gelukkig zag het er zelfs beter uit dan ik had verwacht. Alles was bedekt met een prachtig laagje rijp en het was mooi helder.

Na een korte wandeling ontdekte ik de juffer die ik vorige week ook al had gefotografeerd. Hij hing nog steeds aan hetzelfde takje, alleen gedraaid. Dit was eigenlijk perfect, want de opkomende zon zou nu voor mooi tegenlicht kunnen zorgen. In plaats van verder te zoeken, besloot ik mijn spullen snel in te stellen en begon ik met fotograferen. De eerste foto's waren oké, maar niet beter als die van de week ervoor.

Toen de zon eindelijk boven de horizon verscheen, kwam er helaas een boom tussen de zon en mij in, waardoor het licht al snel weer verdwenen was. Geduldig wachtte ik tot de zon verder was gedraaid, wat langer duurde dan ik had gehoopt. Uiteindelijk was het dan zover: de zon stond precies waar ik hem wilde hebben en de ijskristallen schitterden prachtig in het licht. Met een enorme dosis enthousiasme maakte ik talloze foto's, die naar mijn idee allemaal prachtig waren. Toen het licht te hard werd, besloot ik mijn spullen weer in te pakken en aan de terugreis te beginnen.

Thuis aangekomen zette ik de bijna 300 gemaakte foto's op mijn computer. Ik was benieuwd naar de resultaten en scrolde meteen naar de beelden waar ik eerder zo enthousiast over was. Helaas viel het resultaat nogal tegen. De meeste foto's waren fletser dan ik had verwacht en op de beelden van verderaf waren de ijskristallen nauwelijks zichtbaar. Een beetje teleurgesteld scrolde ik nog even door de eerder genomen foto's en vond ik tussen de foto's twee beelden die precies op het juiste moment waren genomen: toen het eerste zonlicht op de ijskristallen viel. Dit zorgde voor prachtige regenboogreflecties in de achtergrond. Dat samen met de mooie beige kleuren, de structuur van de grassprieten en natuurlijk de prachtig berijpte Noordse winterjuffer - Sympecma paedisca maakt naar mijn smaak een prachtig plaatje. Eindelijk had ik een foto van de Noordse winterjuffer gemaakt waar ik weer eens tevreden mee was.

---

04-01-2025 - Noordse winterjuffer - Sympecma paedisca

Het weerbericht voor deze zaterdag ochtend zag er grauw uit, maar met een redelijke kans op rijp. Vorige week was ik ook al op zoek geweest naar de Noordse winterjuffer - Sympecma paedisca, maar toen was er ondanks de kou geen rijp te zien. Op zich dus een leuke optie om nog eens op hetzelfde plekje te kijken. Jordi zag het ook wel zitten om nog een poging te wagen en dus stond ik om half acht op de stoep om eerst een kopje koffie t drinken en vervolgens richting het noorden te rijden.

Eenmaal in de auto stond de thermometer in Ermelo nog op plus 1 graad, en dus was het een beetje afwachten hoe het noordelijker zou zijn. Redelijk snel daalde de temperatuur tot rond het vriespunt, maar halverwege de rit kwamen we onder een dikke laag bewolking terecht en steeg de temperatuur weer naar boven nul. Toen we uiteindelijk nog maar een paar kilometer van onze eindbestemming waren, gaf de thermometer min 1 graad aan, ook de bermen waren hier mooi wit van de rijp.

We parkeerden de auto en liepen in een minuut of tien naar de juiste plek toe. Ik verwachte dezelfde Noordse winterjuffer - Sympecma paedisca als afgelopen week te fotograferen maar deze was al niet meer te vinden. Ook anderen zaten niet meer op hetzelfde takje als afgelopen week, of misschien waren ze gewoon dieper weg gekropen in de vegatatie. Na veel langer zoeken dan de vorige keer, vinden we gelukkig toch nog wel een handje vol juffertjes. De meesten zitten weggekropen in grote stuiken heide, wat fotograferen lastig maakt. Na een uur alle takje uitgeplozen te hebben vind ik ook een juffertje op een takje van het Pijpestrootje. Voordat het weer te warm wordt en de rijp smelt maak ik hier foto's van. Het wordt een lekker fris plaatje van een mooi berijpte Noordse winterjuffer - Sympecma paedisca.

Al snel beginnen de ijskristallen op de takjes en het juffertje te smelten. Voor ons zit deze mooie ochtend er weer op, we pakken onze spullen weer in, en rijden weer gezellig terug naar huis. Wie weet komt er deze winter nog wel eens een kans.

---

Archive: Blog 2024 Blog 2023 Blog 2022 Blog 2021 Blog 2020 Blog 2019 Blog 2018 Blog 2017 Blog 2016 Blog 2015 Blog 2014 Blog 2013 Blog 2012 Blog 2011 Blog 2010 Blog 2002 - 2009

Links: Peter Groenendijk Bernard Fransen Jordi Strijdhorst Johannes Klapwijk Matt Rowlings Guy Padfield Roger Gibbons Morten S. Molgaard Teppo Salmela